ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ και ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Δελτίο τύπου
δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας στις 9-12-09
ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Και τα άτομα χωρίς αναπηρία
Του Σωκράτη Βασιλάκου
Αφορμή για αυτές τις λίγες σκέψεις που ακολουθούν στάθηκε το κείμενο του Νομαρχιακού Σωματείου Καρδίτσας Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), που δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας στις 3 Δεκέμβρη - Παγκόσμια Ημέρα των ΑμεΑ.
Άξιζε και αξίζει πραγματικά να διαβάσουμε όλοι αυτό το κείμενο, γιατί έτσι ερχόμαστε πιο κοντά στο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων, που τόση ανάγκη έχουν από την υποστήριξή μας και την αλληλεγγύη μας, αφού η πολιτεία αδιαφορεί για τα προβλήματά τους. Και αδιαφορεί γιατί δεν τους θεωρεί πλέον ικανούς να παράγουν και να προσφέρουν έτσι την υπεραξία της εργασίας τους στο καπιταλιστικό σύστημα.
Φαίνεται, πως για τον καπιταλισμό, οι ανάπηροι είναι παρείσακτοι και γιαυτό δεν τους φροντίζουν. Τα όσα λίγα κάνουν, τα κάνουν διότι εξαναγκάζονται, αλλά και για να υπάρχει κάποιο δήθεν ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού.
Πιστεύω πως τα άτομα με αναπηρία είμαστε εμείς: Η φύση και η κοινωνία είναι υπεύθυνα για ένα μέρος των αναπηριών, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς είμαστε η φύση και η κοινωνία. Στο μέρος αυτό που είναι ανάπηρο εκ γενετής στεκόμαστε με σεβασμό, περίσκεψη και αλληλεγγύη, διότι αν οι γονείς μας, μας γέννησαν ανάπηρους, αύριο μπορεί εμείς ή τα παιδιά μας να γεννήσουμε ένα ανάπηρο παιδί. Σε όσους γεννήθηκαν αρτιμελείς και απέκτησαν την αναπηρία κατά τη διάρκεια της ζωής τους, για διάφορους λόγους και αιτίες (ατυχήματα, αρρώστιες κλπ), στεκόμαστε πέρα από τα παραπάνω και με έντονο προβληματισμό, γιατί ίσως αύριο κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και σε μας.
Τα πολυάριθμα και δίκαια αιτήματά τους, όπως τα παραθέτουν στο δημοσίευμά τους, θα εύρισκαν απήχηση και λύση σε ένα κοινωνικό σύστημα, που θα είχε ως επίκεντρο της πολιτικής του τον άνθρωπο και όχι το κέρδος, που θα έβλεπε το άτομο όχι ως μονάδα εργατικής δύναμις ικανό για παραγωγή και εκμετάλλευση αλλά ως το ουσιαστικότερο στοιχείο της κοινωνίας. Δυστυχώς το ζήτημα των ΑμεΑ είναι πολιτικό και ως τέτοιο, είναι πολύ δύσκολο για να μην πω αδύνατο, να βρει λύσεις στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζούμε. Στις μέρες μας, αντί να ενισχυθεί το σύστημα πρόνοιας και ασφάλειας των πολιτών αποδυναμώνεται. Βιώνουμε μία χωρίς προηγούμενο επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, όπου φαίνεται η υπόθεση να οδηγείται προς πλήρη κατεδάφιση. Οι εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται με γρήγορους ρυθμούς υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων με απρόβλεπτες συνέπειες. Τα προβλήματα της κοινωνίας και κατά προέκταση και των ΑμεΑ μπορεί να λυθούν όταν όλοι μαζί συνειδητοποιήσουμε ότι απαιτείται αγώνας και όχι παρακλήσεις και ευχολόγια. «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ»
Θα κλείσω αντιγράφοντας τον επίλογο του δημοσιεύματος των ΑμεΑ: «Την αναπηρία αυτοί που δεν την έχουν τη θυμούνται κάθε 3 Δεκέμβρη. Αυτοί όμως που την έχουν, την αντιμετωπίζουν κάθε μέρα, με πείσμα, κουράγιο και θέληση για ζωή. Γι΄αυτό οι υπόλοιποι «μη Ανάπηροι» συνάνθρωποί μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι , η Αναπηρία, μικρή ή μεγάλη, θα μπορούσε να χτυπήσει και τη δική τους πόρτα. Ας προσπαθήσουν λοιπόν να βρουν τρόπους, έτσι ώστε να μην κάνουν τη ζωή ακόμα πιο «απροσπέλαστη» σε αυτούς που την έχουν»