ΕΙΠΑΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΧΤΩΒΡΗ 1940
Δελτίο τύπου
Δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας στις 30-10-09
Για ακόμη μια φορά στον επίσημο εορτασμό
ΕΙΠΑΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΧΤΩΒΡΗ 1940
Του Σωκράτη Βασιλάκου
Είναι αλήθεια ότι η ιστορία δεν γράφεται κατά τον ίδιο τρόπο από κάθε ιστορικό. Στην ιστορική καταγραφή των γεγονότων κατά κανόνα υπεισέρχονται αρκετοί παράγοντες, όπως: υποκειμενικότητα, σκοπιμότητα που υπηρετεί, πηγές πληροφόρησης που έχει, ιδεολογικός προσανατολισμός. Ακόμη υπάρχουν και οι πλαστογράφοι της ιστορίας, οι οποίοι συνηδειτά ή επι πληρωμή γράφουν «κατά παραγγελίαν».
Σχεδόν ανελλιπώς παρακολουθώ τους επίσημους εορτασμούς των εθνικών επετείων της 28ης Οχτώβρη 1940 και 25ης Μάρτη 1821, που από χρόνια καθιερώθηκε να πραγματοποιούνται από τις αρχές του νομού μας, στο δημοτικό κινηματοθέατρο της πόλης μας. Είναι πραγματικά σημαντικές αυτές οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, προς τους αγωνισθέντες και πεσόντες εκείνων των εποχών, ενώ παράλληλα φέρνουν θύμισες στους παλιούς και παρέχουν χρήσιμα μαθήματα στους νέους έστω και πλημμελή.
Με την ευκαιρία θα πρέπει να εκφράσουμε συγχαρητήρια σε όλους όσους κάθε φορά συμμετέχουν στην διοργάνωση αυτών των εκδηλώσεων, έστω και έτσι όπως γίνονται και τις ευχές μας για παραπέρα αναβάθμιση του καλλιτεχνικού μέρους τους αλλά κυρίως του ουσιαστικού.
Και το ουσιαστικό δεν είναι άλλο από το ότι δεν παρουσιάζεται ολόκληρη η αλήθεια της ιστορικής πραγματικότητας: συνηθίζεται να γίνεται αναφορά σε ένα μέρος της ιστορίας όπως για παράδειγμα στον ηρωισμό, στην αυτοθυσία και στον πατριωτισμό των πολεμιστών, και να αποσιωπάται ένα άλλο μέρος, το ουσιαστικότερο, όπως τα πραγματικά αίτια τα οποία οδήγησαν σε αυτούς τους πολέμους καθώς και η συνέχεια μετά από αυτούς τους πολέμους, ποια δηλαδή η τύχη όλων αυτών που πολέμησαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και τι μέτρα πάρθηκαν για να γίνουν πράξη τα ιδανικά για τα οποία όλοι εκείνοι πολέμησαν και θυσιάστηκαν, όπως: ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα, παιδία, εργασία και αρκετά άλλα.
Αναφερόμενοι στην επέτειο του ΟΧΙ του 1940, που την περασμένη Τρίτη γιορτάστηκε, διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά:
Τους ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών για το ποιος θα ελέγξει τις παγκόσμιες αγορές και τα πετρέλαια , την υπέρμετρη αλαζονία του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ που τον οδηγούσε σε επεκτατισμό, την στήριξη της οικονομίας και των πολεμικών βιομηχανιών της Γερμανίας από τα μονοπώλια της Αγγλίας και των ΗΠΑ προκειμένου η τελευταία να είναι σε θέση να επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση για να συντρίψει τον κομμουνισμό.
2. Ότι η τύχη όλων εκείνων των ηρώων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στα βουνά της Αλβανίας και έγραψαν το έπος της εθνικής αντίστασης ενάντια στους φασίστες κατακτητές ήταν σκληρή και απάνθρωπη: Αντί για δικαίωση και αποκατάσταση, ένας σκληρός διωγμός τους περίμενε, μέσα από εξορίες, βασανιστήρια, φυλακίσεις, δολοφωνίες, εκτελέσεις. Αντίθετα, όλοι εκείνοι που στα δύσκολα χρόνια είτε εγκατέλειψαν την πατρίδα και πήγαν στο εξωτερικό, (Αίγυπτο, Λίβανο κ.α.), είτε παρέμειναν στο εσωτερικό απαθείς ή συνεργαζόμενοι με τους κατακτητές, ήταν αυτοί που αντάμειψε και ακόμη ανταμείβει το επίσημο κράτος.
Αυτή είναι η αλήθεια που δυστυχώς αποσιωπάται. Και αποσιωπάται γιατί δεν συμφέρει την σημερινή άρχουσα τάξη αφού είναι συνέχεια εκείνης του 1945 που η ηγεσία της, ήρθε από το εξωτερικό και σε συνεργασία και υπό τις διαταγές των Βρετανών πολιτικών και των βρετανικών στρατευμάτων συνέτριψαν τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και ανέλαβαν αυτοί την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών.
Και η ιστορία έγραψε: ένας κατακτητής έφυγε, ένας άλλος ήρθε…