ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 6^Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ “ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΛΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ” 20 έως 22 Οχτώβρη 2017

ΘΕΜΑ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ: Από την παραδοσιακή στη συμβατική ιατρική – Η χρήση των βοτάνων στην πρόληψη και θεραπεία παθήσεων- Η περίπτωση της Αλόης και του Βαλσαμόχορτου

 Εισηγητής Σωκράτης Βασιλάκος* γεωπόνος – βοτανολόγος

"Ουδέν όφελος εκ των απάντων εστί, εάν το υγιαίνειν και μόνο απή"

«Ο άνθρωπος γεννιέται υγιής κι αν αποκλείσουμε τις βλάβες που μπορεί να προέλθουν από τη γέννηση ή από την κακή κληρονομικότητα, θα μπορούσε να παραμένει υγιής για πάρα πολλά χρόνια γράφουν οι Σοβιετικοί καθηγητές Φ. Ρομάσωφ και Β. Φρόλωφ στο βιβλίο τους «Να ζούμε χωρίς φάρμακα». Εκεί περιγράφοντας την επίδραση των βλαβερών ερεθισμών  καθώς και τις αντιδράσεις των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού μας |κατηγορούν  πολλά φαρμακευτικά παρασκευάσματα και αντιβιοτικά ως υπεύθυνα για πολλές αλλεργίες και ασθένειες.

          Οι δύο έμπειροι αυτοί γιατροί βεβαιώνουν ότι αν αποφεύγαμε τα περισσότερα από τα φάρμακα που κυκλοφορούν, θα αποφεύγαμε και τη γέννηση των περισσοτέρων ασθενειών».

Λίγα λόγια για το φάρμακο και το ρόλο του στη σημερινή ιατρική. Από το βιβλίο του γιατρού Γιάγκου Καράβη «Εισαγωγή στη φυσική θεραπευτική»

«………… Όποιος γιατρός βρέθηκε μόνος σε απόμακρη περιοχή με ένα άρρωστο να ουρλιάζει από τον πόνο ή να σκάει στον πυρετό ή να μη μπορεί να ουρήσει και ένα χωριό από πάνω του να τον κοιτάζει με απορία, και αυτός με μια ένεση να τον ηρεμεί, τότε καταλαβαίνει τι σημαίνει φάρμακο. 
Άλλο τώρα αν το παρακάναμε. Δεν φταίει ούτε το φάρμακο ούτε η χημεία. Φταίνε εκείνοι που παραφούσκωσαν τις δυνατότητές του. Φταίνε αυτοί που στηρίχθηκαν μόνο σ΄αυτό. Φταίνε αυτοί που το χορηγούσαν αδιάκριτα και με χωρίς «βάσανο» σε μεγάλες ποσότητες και σε μακρά χρονικά διαστήματα.
Σήμερα μετά τις παρενέργειες που επισημοποιήθηκαν, μετά τον χαρακτηρισμό πλείστων όσων ιδιοσκευασμάτων ως «επικίνδυνα», περιορίζονται όλο και περισσότερο εκείνοι που πίστεψαν και στάθηκαν μόνο στο φάρμακο. Εμείς, που ουδέποτε πιστέψαμε στην παντοδυναμία του, εξακολουθούμε με γνώμονα πάντα το καλό του αρρώστου και με μεγάλη προσοχή στην επιλογή των περιστατικών και στενή παρακολούθηση να το δίνουμε στην απόλυτη ένδειξή του και όταν δεν μένει άλλη επιλογή, αφού ήδη εξαντλήσαμε τα πάντα.
«......Πόσα φάρμακα βρέθηκαν επικίνδυνα μετά από δεκαετίες ευρύτατης κυκλοφορίας! Πόσα αποσύρθηκαν για τις παρενέργειες, πόσα αφανίστηκαν γιατί στην πράξη απεδείχθη ότι δεν απέδωσαν όσα υπεστηρίχθη κατά την εργαστηριακή έρευνα και εφαρμογή. (σ.σ. και όμως κανείς δεν διώχθηκε, κανείς δεν φυλακίστηκε, παρά μόνο οι παραδοσιακοί θεραπευτές επειδή θεράπευαν και έσωζαν ζωές, βλ. λεπτομέρειες παρακάτω)
Από την άλλη πόσες ζωές έχουν σωθεί με το φάρμακο που τόσα του καταμαρτυρούν, πόσους δεν ανακούφισε σε στιγμές και περιόδους ανείπωτης δοκιμασίας. Ακόμη πόσοι με την ινσουλίνη ζουν (ζωή χαρισάμενη) ενώ ήταν καταδικασμένοι οπωσδήποτε, πόσοι υπερτασικοί διατηρούν μιαν ανεκτή κατάσταση και γλιτώνουν από εγκεφαλικό επεισόδιο και μια ζωή ημιπαράλυτη. Πόσοι καρδιοπαθείς αντιρροπούνται με το φάρμακο και πόσα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές σώζονται κάθε μέρα από τα αντιβιοτικά. 
Η φαρμακευτική αγωγή δημιουργεί ασφαλώς προβλήματα. Μα η αξία του γιατρού είναι να το χορηγήσει σωστά. Όταν πρέπει, όπως πρέπει, όσο καιρό πρέπει.
Δεν κατακρίνεται το φάρμακο. ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΤΑΙ η βιασύνη που χορηγείται χωρίς βάσανο Κατακρίνεται η απόλυτη προσήλωση σ΄αυτό. Κατακρίνεται η ευπιστία και η προσμονή της ανακάλυψης του «θαυματουργού» φάρμακου.
Στην ιατρική δεν επιτρέπονται, ενθουσιασμοί. Πολύ περισσότερο πείσμονες εμμονές, σε ορισμένα, είτε φυσικά, είτε βιολογικά, είτε τεχνικά είτε οτιδήποτε άλλο θεραπευτικά σχήματα. Ο γιατρός πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει ,να βοηθήσει τον άρρωστό του με κάθε δυνατό μέσο, αλλά πάντα ...μετά φόβου Θεού!
«Η αρρώστια γενικά και στην πιο σοβαρή και πιο θανατηφόρα μορφή της, δεν είναι μια αναπότρεπτη θέληση της μοίρας, αλλά μια εκδήλωση, μια αντίδραση του οργανισμού σε μια σωρεία καταστροφικών λαθών, εναντίον των οποίων όμως μπορούμε να αγωνισθούμε αποτελεσματικά. 
Μόνον απογοητεύσεις περιμένουν εκείνους που πιστεύουν ότι οι αρρώστιες μπορούν να αντιμετωπισθούν και να θεραπευτούν με ένα μόνο φάρμακο. Το θαυματουργό φάρμακο του ERLICH δεν ήλθε μα ούτε θα' ρθει ποτέ.
Τα φάρμακα έρχονται και παρέρχονται, προσφέρουν ότι έχουν να προσφέρουν, μα σε λίγο περιπίπτουν σε αδράνεια. Το σώμα μόνο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ανέχεται μια παρά φύση θεραπεία. Εμείς οι βιολόγοι αποκρούομε κατά βάση μια πάρα φύση θεραπεία γιατί κάθε φορά που οι γιατροί επιχείρησαν να παραβιάσουν τους θεμελιώδεις νόμους της ζωής η ιεροσυλία τους αυτή, επληρώθει ακριβά. Και μάλιστα επληρώθη δυστυχώς σε βάρος του αρρώστου».

Από την παραδοσιακή στη συμβατική ιατρική: 

«Προτού καθιερωθεί   μονοπωλιακά η συμβατική ιατρική όπως τη γνωρίζουμε σήμερα,  οι θεραπευτικές πρακτικές στηρίζονταν σε ηπιότερες φυσικές μεθόδους και τα γιατρικά παρασκευάζονταν κατά κύριο λόγο από φυσικές πρώτες ύλες. Οι λαϊκοί θεραπευτές είχαν κατακτήσει βιωματικά ένα υψηλό επίπεδο κατανόησης του θεραπευτικού δυναμικού των φυτών και είχαν στη διάθεσή τους έναν αριθμό από δοκιμασμένα γιατρικά για μια μεγάλη γκάμα ασθενειών. Η συσσωρευμένη γνώση φιλτραρισμένη μέσα από την καθημερινή εμπειρία διαδοχικών γενεών αποτέλεσε  τη βάση των διαφορετικών βοτανοθεραπευτικών παραδόσεων, οι οποίες αν και διαφοροποιούνται  αρκετά στο χώρο και το χρόνο, χαρακτηρίζονται από μια κοινή λογική που διέπει τις βασικές θεωρίες και  τις πρακτικές  τους.

 Η μετάβαση από τις παραδοσιακές θεραπευτικές πρακτικές στο σύγχρονο ιατρικό μοντέλο σε καμία περίπτωση δεν προέκυψε  αβίαστα ως μια φυσική συνέπεια της εξέλιξης της επιστημονικής σκέψης. Αντίθετα η συμβατική ιατρική επιβλήθηκε με τη βία μέσα από απαγορεύσεις, ποινές και διωγμούς. Ο πόλεμος εναντίον της παραδοσιακής φυσικής ιατρικής διήρκεσε αρκετά χρόνια και προκάλεσε τον αφανισμό χιλιάδων παραδοσιακών θεραπευτών σε πολλές χώρες της Ευρώπης με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της γνώσης να χαθεί μαζί με τους κατόχους της.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί αυτός ο απηνής διωγμός των βοτανοθεραπευτών – τριων; Τι άλλαξε στις θεραπευτικές ικανότητες και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας τους; Για χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα επέζησε με τη χρήση φυσικών μέσων υπό την καθοδήγηση των παραδοσιακών θεραπευτών και ξαφνικά, κάπου στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα τότε που η χημεία εδραιώνεται και μπορεί και παρασκευάζει βιομηχανικά χημικά φάρμακα, οι βοτανοθεραπευτές –τριες οδηγούνται στο πυρ το εξώτερο. Η δικαιολογία που πρόβαλλε το ιατροφαρμακευτικό λόμπυ της εποχής, ήταν περίπου η εξής: «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρέχει θεραπεία σε ασθενείς, εφόσον δεν έχει πτυχίο ιατρικής ή κάποιας άλλης ισότιμης σχολής…»

Εμείς πιστεύουμε ότι απαγόρευσαν τους παραδοσιακούς θεραπευτές – τριες για δύο λόγους: 1.  Αμφέβαλαν οι ίδιοι για τα θεραπευτικά αποτελέσματα της χρήσης των χημικών φαρμάκων και δεν ήθελαν να υπάρχει και η άλλη πλευρά με την οποία θα γινόταν σύγκριση ως προς το θεραπευτικό αποτέλεσμα και 2. Ήθελαν να μονοπωλήσουν και να εμπορευτούν την υπόθεση της υγείας, πράγμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

 Το κάθε καινούργιο προϊόν ή παροχή υπηρεσιών καταξιώνεται και εδραιώνεται στη συνείδηση των καταναλωτών  από την υπεροχή του και έτσι κάθε απαγόρευση δεν είναι μόνο παράνομη και αντισυνταγματική, αλλά ανήθικη και ανέντιμη. Ο καταναλωτής έχει το ένστικτο να προστατέψει από μόνος το συμφέρον του και δεν χρειάζεται προστάτες αυτού του είδους, που πουλάνε για να κερδίσουν. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία, «όπου ο θάνατό σου είναι η ζωή μου», διαπιστώνουμε ότι το  ανερχόμενο τότε λόμπυ της ιατροφαρμακοβιομηχανίας, που σήμερα έγινε κατεστημένο, έκανε πράξη ακριβώς αυτό: Εξόντωσε τους μέχρι τότε προστάτες της υγείας του λαού για να αυτοαναγορευτούν οι ίδιοι δια νόμου και δια της βίας σε νέοι προστάτες.

          Έτσι η συμβατική ιατρική εδραιώθηκε και εξελίχθηκε εντελώς διαχωρισμένη από τις παραδοσιακές βοτανοθεραπευτικές πρακτικές. Ωστόσο σε ένα μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στα βότανα. Από τις αρχές του 19^ου αιώνα μέχρι σήμερα εκατοντάδες φυτά έχουν μελετηθεί στα εργαστήρια όπου απομονώθηκαν τα ενεργά τους συστατικά και στη συνέχεια παρασκευάστηκαν συνθετικά για τη δημιουργία των συμβατικών φαρμάκων. Τα φυτά δεν αντιμετωπίζονται πλέον σαν οντότητες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και θεραπευτικό δυναμικό, αλλά σαν πηγή καινούριων απομονωμένων δραστικών ουσιών. Η σύγχρονη ιατρική σκέψη αδυνατεί ή δεν θέλει να συλλάβει την έννοια της συνέργειας, της δραστικής  αλληλεπίδρασης ανάμεσα στα συστατικά του φυτού μέσω της οποίας διαμορφώνεται το τελικό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Η δράση ενός φυτού στο ανθρώπινο σώμα εξαρτάται από το σύνολο και τις συγκεκριμένες αναλογίες των ουσιών που το αποτελούν, και όχι απλά από τα ενεργά του συστατικά.     Η θεραπευτική δράση ολόκληρου του φυτού μπορεί να διαφέρει αρκετά από τη δράση κάποιου απομονωμένου χημικού συστατικού του και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περισσότερο ισορροπημένη και καλύτερα ανεκτή από τον ανθρώπινο οργανισμό».

Η θεραπευτική δράση ολόκληρου του φυτού μπορεί να διαφέρει αρκετά από τη δράση κάποιου απομονωμένου χημικού συστατικού του και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περισσότερο ισορροπημένη και καλύτερα ανεκτή από τον ανθρώπινο οργανισμό. Π.χ. το φυτό Raufolia serpentina χρησιμοποιείται παραδοσιακά στις θεραπευτικές πρακτικές της  Ινδίας για τη νευρική ένταση και τους πονοκεφάλους. Στην Ευρώπη το βότανο αυτό χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως ηρεμιστικό  αλλά και για τη  θεραπεία της υψηλής πίεσης του αίματος. Επίσης ενσωματώθηκε σε θεραπείες για τη σχιζοφρένεια και τις ψυχώσεις. Κάποια στιγμή απομονώθηκε ένα ενεργό συστατικό του φυτού , η ρεζερπίνη και διατέθηκε στην αγορά με τη μορφή συνθετικού φαρμάκου για την υπέρταση. Η δράση της ρεζερπίνης στον ανθρώπινο οργανισμό συνοδευόταν από σοβαρές παρενέργειες, όπως μη φυσιολογική επιβράδυνση της καρδιακής συχνότητας και βαριά κατάθλιψη. Οι παρενέργειες αυτές δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ κατά τη χρησιμοποίηση ολόκληρου του φυτού.

          Δεν είναι ότι τα γιατρικά από βότανα δεν μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Σίγουρα ένα βότανο που περιέχει εκατοντάδες χημικές ενώσεις δεν μπορεί να προκαλεί μία και μοναδική αντίδραση μέσα στο σώμα. Ταυτόχρονα με την επιθυμητή αντίδραση συμβαίνουν διάφορες άλλες αντιδράσεις άσχετες με την ασθένεια, άλλες επιθυμητές και άλλες όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό το σύμπλεγμα φυτικών χημικών ουσιών είναι αρκετά ισορροπημένο ως προς τη θεραπευτική του δράση και την τοξικότητά του και δρα με ηπιότερο τρόπο από ότι το αντίστοιχο συνθετικό παρασκεύασμα για την ίδια ασθένεια προκαλώντας πολύ λιγότερες (έως και καθόλου) ανεπιθύμητες παρενέργειες. Είναι σίγουρα περισσότερο ασφαλές και πολύ καλύτερα ανεκτό από τον ανθρώπινο οργανισμό  μιας και το σώμα μας μετά από μια μακρόχρονη πορεία συνεξέλιξης με τους φυτικούς οργανισμούς έχει πλέον προσαρμοστεί τόσο στην αφομοίωση όσο και την αποβολή των χημικών ουσιών που περιέχουν.

          Τα βότανα μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους δημιουργώντας  μίγματα με σκοπό να πετύχουμε  καλύτερο και γρηγορότερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Πολλές φορές κατά την ανάμιξη διαφορετικών φυτών, φαίνεται η δράση του ενός να ενισχύει τη δράση του άλλου και τελικά από κοινού να πετυχαίνουν ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα διαφορετικό από το απλό άθροισμα των ιδιοτήτων τους. Αυτό έχει μελετηθεί και εφαρμόζεται εκτεταμένα στις βοτανοθεραπευτικές παραδόσεις της Ασίας όπου συχνά συναντάμε συνταγές που αποτελούνται από ένα άθροισμα 2 έως 50 βοτάνων.

          Πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό θεραπευτικό αποτέλεσμα ενός γιατρικού από βότανα, παίζει ο τρόπος παρασκευής αλλά και η δοσολογία. Υπάρχουν τεχνικές ανάλογα με το τμήμα  του φυτού που μεταχειριζόμαστε και τις ουσίες που μας ενδιαφέρει να εκχειλίσουμε από το φυτό. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για απλές διαδικασίες που δεν απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις ή εξοπλισμό. Ο καθένας μπορεί να ασχοληθεί και να φτιάξει  τα δικά του φάρμακα (τσάγια, κρέμες, σιρόπια, κάψουλες, αλοιφές κ.ά.) και έτσι να εμπλακεί ενεργά στη διαδικασία της θεραπείας του αλλά και να εξοικειωθεί με  τα βότανα ως θεραπευτικά μέσα. Αν και τα περισσότερα από τα ευρέως χρησιμοποιούμενα βότανα είναι αρκετά ασφαλή σε θεραπευτικές δόσεις, είναι καλό να ακολουθούνται οι οδηγίες παρασκευής και η δοσολογία και να λαμβάνονται υπόψη τυχόν προφυλάξεις που σχετίζονται με τη χρήση του βοτάνου».

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ή «το προλαμβάνειν καλύτερον του θεραπεύειν»

Η ιατρική θα έπρεπε πρωτίστως να προλαμβάνει και όταν χρειάζεται, να θεραπεύει πραγματικά. Δυστυχώς η τρέχουσα ιατρική ή ορθόδοξη ή συμβατική όπως λέγεται, δεν θεραπεύει αλλά αντιμετωπίζει το σύμπτωμα προσωρινά, αφού τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ύστερα από κάποιο καιρό.         Θεραπεία σημαίνει εξάλειψη της αιτίας που προκαλεί το σύμπτωμα και την οποία αιτία μπορούμε να αναζητήσουμε στον εσφαλμένο τρόπο ζωής, ο οποίος περιλαμβάνει τους εξής παράγοντες: ανθυγιεινή διατροφή, αρνητικές σκέψεις-άγχος-στρες, έλλειψη άσκησης, ρυπασμένο και μολυσμένο περιβάλλον, κακές συνήθειες (αλκοόλ, κάπνισμα, ναρκωτικά, καφές, αναψυκτικά και κυρίως τύπου κόλας, έλλειψη επαρκούς ύπνου και ανάπαυσης, υπερβολική εργασία, υπερβολικό σεξ και άλλα). Έτσι η αντιμετώπιση του συμπτώματος με οποιοδήποτε φάρμακο είτε χημικό είτε φυσικό δεν μπορεί να λέγεται θεραπεία όσο οι αιτίες-οι παράγοντες που προκαλούν το σύμπτωμα παραμένουν. Έτσι τα συμπτώματα θα εμφανίζονται ξανά και ξανά στο ίδιο ή σε διαφορετικό όργανο όσο ο  ανυποψίαστος και απληροφόρητος άνθρωπος δεν αλλάζει τρόπο ζωής με τον οποίο θα μπορούσε να περιορίσει ή να εξαλείψει τους παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια ή τη δυσλειτουργία. Ο σκοπός λοιπόν της ιατρικής, εκεί θα έπρεπε να στοχεύει: στην πρόληψη που σημαίνει αλλαγή του εσφαλμένου τρόπου ζωής. Δυστυχώς το μοντέλο της δυτικής ιατρικής είναι η «θεραπευτική» ιατρική, το οποίο μέσω των οργανωμένων ιατροφαρμακευτικών συμφερόντων επεκτείνεται  σιγά-σιγά σε όλες τις χώρες του κόσμου.

          Πιστεύουμε ότι ο λόγος που το ιατρικό μοντέλο επιμένει στην «θεραπεία» και όχι στην πρόληψη, έχει να κάνει με τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες και οι βιομηχανίες κατασκευής ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Και τα κέρδη τους αυξάνονται και πληθύνονται μόνο, όταν υπάρχουν ασθενείς!

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΜΕ ΒΟΤΑΝΑ

Το σημαντικότερο είναι να προλάβουμε την πάθηση και όχι εκ των υστέρων να σπεύσουμε να τη θεραπεύσουμε διότι «Ένα γραμμάριο πρόληψης ισοδυναμεί με ένα τόνο θεραπείας» . Σε αρκετές περιπτώσεις αφότου εμφανιστεί μια βλάβη είναι μη αναστρέψιμη, εφόσον εφόσον περιοριζόμαστε στην αντιμετώπιση του προβλήματος με τα μέσα της συμβατικής ιατρικής και έτσι ζούμε το υπόλοιπο της ζωής μας με προβλήματα υγείας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο ασθενής υποκύπτει.

Ο άνθρωπος για να προστατέψει και να ανακτήσει την υγεία του μπορεί και οφείλει να βάλει στη  ζωή του τα βότανα. Το απέραντο φαρμακείο της φύσης είναι μπροστά του που απλόχερα προσφέρει δωρεάν τα πολύτιμα βότανά του. Ας δοκιμάσει κάποια π.χ. την αλόη ή το βαλσαμόχορτο για να βιώσει τις απίστευτες και θαυματουργές θεραπευτικές ιδιότητές τους.

Η ΑΛΟΗ: Όταν μιλάμε για την αλόη βέρα, ανακαλύπτουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μαγικό κουτί που μόλις το ανοίγουμε μας αιφνιδιάζει με τη μεγάλη ποικιλία θησαυρών που περιέχει και την τεράστια θεραπευτική αξία. Το φυτό της αλόης είναι φυτό της αφθονίας, έχει τόσα συστατικά πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα, αμινοξέα, σακχαρίτες και πολλά άλλα, που το μετατρέπουν σε μια καταπληκτική πηγή από όπου αναβλύζουν λύσεις για απίστευτα μεγάλο αριθμό προβλημάτων ή δυσλειτουργιών που αφορούν την υγεία μας.

Η χρήση της  ξεκίνησε πριν από 6000 χρόνια χωρίς να σταματήσει μέχρι σήμερα ενώ τα τελευταία χρόνια άρχισε να διαφημίζεται ευρέως, για τις θαυματουργές ιδιότητές της. Αξίζει το κάθε σπίτι να αποκτήσει το δικό  του φαρμακείο σε γλάστρα, την αλόη, η οποία καλλιεργείται εύκολα και ανέξοδα. Είναι κορυφαία για σχεδόν όλα τα δερματικά προβλήματα και καταπληκτική για τα προβλήματα του πεπτικού συστήματος, από την αρχή (στόμα)  μέχρι το τέλος του (απευθυσμένο). Η αλόη προλαμβάνει και θεραπεύει σχεδόν όλες τις αρρώστιες, ακόμη και τον καρκίνο.

Η Αλόη περιέχει πάνω από 160 κατ΄ άλλους 200 διαφορετικές ουσίες, οι οποίες η κάθε μία χωριστά και όλες μαζί με συνέργεια κορυφώνουν τα θεραπευτικά τους αποτελέσματα, και την κατατάσσουν έτσι στα σπάνια είδη φυτών με  απίστευτες θεραπευτικές ιδιότητες. Μελετώντας κανείς την αλόη διαπιστώνει όλο και ποιο πολύ ότι πρόκειται για ένα πράγματι σπάνιο δώρο της φύσης και είναι κρίμα να μη  γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος τις θαυματουργές της ιδιότητες. Θεωρείται ελιξίριο μακροζωίας και την  αποκαλούν το φαρμακείο σε γλάστρα, φυτό της αθανασίας, η Βασίλισσα της Ερήμου, το Αστέρι της Γης, η πράσινη υπερδύναμη, η Ράβδος του Παραδείσου,  ο Σιωπηλός Θεραπευτής, η τρυφερή θεραπεύτρια, ο γιατρός σε μια γλάστρα, ένα φαρμακείο σε ένα φυτό, η βασίλισσα των θεραπευτικών φυτών και αρκετά άλλα παρόμοια ονόματα που καταμαρτυρούν το μεγαλείο των θεραπευτικών ιδιοτήτων του φυτού.

          Μερικές φορές ξοδεύουμε χιλιάδες ευρώ για να αποκαταστήσουμε την υγεία μας, σε φάρμακα, γιατρούς, νοσοκομεία, τρεχάματα, απώλειες εργατοωρών στους δρόμους και στο κρεβάτι, χώρια η οδύνη η στενοχώρια, η αγωνία και τόσα άλλα. Και δεν είναι βέβαιο αν θα την αποκαταστήσουμε. Με τη χρήση της αλόης, που μπορούμε να θεραπεύσουμε ακόμη και τον καρκίνο,  το κόστος της ξεκινάει από 20 € και μπορεί να φτάσει το ανώτερο στα 150 €. Εκτός από θεραπεία παθήσεων, μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται καθημερινά για πρόληψη παθήσεων, για τόνωση και αναζωογώνιση, για αισθητική, για απορρόφηση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και ακτίνων Χ και για τόσες άλλες περιπτώσεις αφού πραγματικά είναι θαυματουργή.

ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ ή ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟ ή ΥΠΕΡΙΚΟ:         Πολυετές φυτό που αυτοφύεται σε ξηρές περιοχές και θα το συναντήσουμε στις άκρες των δρόμων, σε κάμπους, λόφους, φράκτες, αμπελώνες, με άλλα λόγια, σχεδόν παντού, σε καλλιεργημένους και ακαλλιέργητους τόπους. Αυτή είναι η μαγεία και η απλοχεριά της φύσης. Από εμάς απομένει η μεγάλη απόφαση  για να ασχοληθούμε με αυτό το δωρεάν φυσικό πλούτο των βοτάνων. Συλλέγεται εύκολα και μπορούμε επίσης εύκολα να παρασκευάσουμε το βαλσαμόλαδο και το βάμμα του που είναι επίσης εύκολα στη χρήση τους και πολύ αποτελεσματικά.

Οι βασικές δράσεις του βαλσαμόχορτου

Αντικαταθλιπτικές, νευροπροστατευτικές, αντιεπιληπτικές. αντισπασμωδικές, καταπραϋντικές, διεγείρει την κυκλοφορία της χολής, διουρητικές, ηρεμιστικές, παυσίπονες, αντιϊικές, αποχρεμπτικές, εμμηναγωγές, αντιφλογιστικές, αιμοστατικές, επουλωτικό των πληγών και των ελκών, αντισηπτικές, αντιμικροβιακές, στυπτικές, σπασμολυτικές, ισχυρές αντινεοπλασματικές -έχει
δειχθεί σε In Vivo έρευνες, αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές.

Το βαλσαμόλαδο είναι επίσης ιδανικό ίαμα για:

Την κατάθλιψη,  αγχώδεις διαταραχές,  δυσεντερία,  έλκος του στομάχου.,  παθήσεις του γαστρεντερικού σωλήνα,  παθήσεις των αναπνευστικών αυλών,  ρευματισμούς και αρθριτικά, πνευμονικές ενοχλήσεις και σε τους κολικούς,  παθήσεις του συκωτιού,  πληγές και έλκη, σκώληκες, ελώδης πυρετούς,  χρόνια κόπωση, χρόνια καταρροή,  θρομβώσεις, έρπητα.

Στην πορεία των χρόνων η λέξη “βάλσαμο“ αποκτά την έννοια της ανακούφισης από κάθε πόνο…ακόμη λέμε «βάλσαμο στην ψυχή»

Έτσι αν αληθεύει ότι η ευτυχία κρύβεται σε μικρές στιγμές της καθημερινότητας, οι βοτανολόγοι θα προσθέσουν ότι μπορεί να κρύβεται και σε μια κούπα ζεστού αρωματικού – φαρμακευτικού ροφήματος που χαρίζει διαύγεια, ζωτικότητα και διώχνει τον πόνο και τη θλίψη.

Χρησιμοποιώντας  λοιπόν βότανα που φημίζονται για τις ιδιότητές τους να θεραπεύουν παθήσεις, να διώχνουν τη θλίψη, να τονώνουν το σώμα, να αυξάνουν την ενεργητικότητα και να «καθαρίζουν» το νου, κάνουμε το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας!

Βάλτε λοιπόν τα βότανα στη ζωή σας, πίνετε καθημερινά ένα ζεστό έγχυμα ή αφέψημα.

Κλείνουμε με μια επισήμανση: Διαβάζοντας ο αναγνώστης όλα τα παραπάνω ίσως του μείνει η εντύπωση ότι η συμβατική ιατρική προσφέρει ελάχιστα ή ότι πρέπει να την αποφεύγουμε. Όχι.   Υπερθεματίζουμε την αξία και την προσφορά του γιατρού και του φαρμάκου (όταν χρειάζεται)   που πολλές φορές ανακουφίζουν από φρικτούς πόνους και άλλες τόσες σώζουν ζωές, ενώ η ορθοπεδική και η χειρουργική κάνουν θαύματα.

*Ο Σωκράτης Βασιλάκος είναι ακόμη βιοκαλλιεργητής, υγιεινιστής και συγγραφέας

1. Πηγές: 1. Εισαγωγή στην Φυσική Θεραπευτική. Γιάγκος Καράβης
2. Εγχειρίδιο «Για την αυτοδιαχείριση της υγείας»  Νέα Γουϊνέα
3. Βοτανολόγιο. Σωκράτης Βασιλάκος
4. Αλόη Βέρα: η πράσινη υπερδύναμη. Σωκράτης Βασιλάκος