ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ
Δελτίο τύπου
Δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας στις 29-6-2010
ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ
Ενάντια στην κοινοβουλευτική χούντα
Του Σωκράτη Βασιλάκου – www.sokratisvasilakos.gr
Με αφορμή τη σημερινή απεργία, από την οποία δεν πρέπει κανένας να λείψει, διαμαρτυρόμενος και αγανακτισμένος για την αντιλαϊκή κυβερνητική επιδρομή, γράφω τούτες τις λίγες γραμμές:
- 1.Είναι βέβαια σαφές ότι την κρίση την προκάλεσε το κεφάλαιο και ότι οι φτωχοί και μικρομεσαίοι καμία ευθύνη δεν έχουν γιαυτή, αλλά και κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο φανερό, ότι η κρίση αυτή είναι τεχνητή, δηλαδή την επεδίωξε η ίδια η πλουτοκρατία, ώστε με πρόσχημα αυτή να μπορέσει να πάρει αυτή τη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων, που γυρίζουν τουλάχιστο 100 χρόνια πίσω , όχι βέβαια τους έχοντες και κατέχοντες οι οποίοι θα πλουτίζουν ακόμη περισσότερο, αλλά τους φτωχούς και μικρομεσαίους. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι η κρίση αυτή δεν πλήττει μόνο την χώρα μας αλλά όλες της χώρες της Ε.Ε. και σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου και η αστική τάξη σε κάθε χώρα, παίρνει τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
- 2.Πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε στα λόγια των κρατούντων, ότι η πατρίδα μας περνάει δύσκολες ώρες και ότι όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, όταν σε τούτες τις ώρες, αναγκαστικές θυσίες κάνουν μόνο οι μη έχοντες ενώ οι κατέχοντες όχι μόνο δεν δίνουν δεκάρα για την πατρίδα, αλλά εξακολουθούν να ανεβάζουν τα κέρδη τους και να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο;
- 3. Η κυβέρνηση αυτή μοιάζει με τις κατοχικές της περιόδου 1940 -1944 και θυμίζει όλους εκείνους τους δωσίλογους, (που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή), ξεπουλώντας έτσι την πατρίδα τους και το λαό της, αρκεί εκείνοι να περνάνε καλά και να πλουτίζουν.
- 4.Είναι δυστύχημα για τον ελληνικό λαό, που υπνωτισμένο και αποχαυνωμένο καθώς κατάφεραν να τον έχουν τα κατευθυνόμενα από την κεφαλαιοκρατία ΜΜΕ, δεν μπορεί να αντιδράσει στην αντιλαϊκή επιδρομή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπαντρέου και της κλίκας του. Όλοι αυτοί που τώρα μας κυβερνάνε και όλοι εκείνοι της προηγούμενης κυβέρνησης (Καραμανλή) , θα έπρεπε να είχαν οδηγηθεί σε λαϊκό δικαστήριο, προκειμένου να λογοδοτήσουν για τα οικονομικά τους εγκλήματα. Αντί όμως αυτού οι προηγούμενοι γυρίζουν ανενόχλητοι, όπως ανενόχλητοι γύριζαν μετά την μεταπολίτευση και όλοι οι βιαστές της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού της δικτατορικής περιόδου 1967-1974, ενώ οι τωρινοί επίσης ανενόχλητοι, μας δουλεύουν άγρια παριστάνοντας το σωτήρα της πατρίδας.
- 5.Τα ΜΜΕ στελεχωμένα από χρυσοπληρωμένους και εξαγορασμένους δημοσιογράφους, παίζουν το παιγνίδι της πλουτοκρατίας, με μοναδικό σκοπό να κοιμίζουν τον ελληνικό λαό. Όλοι αυτοί οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι – παπαγάλοι, θυμίζουν εκείνο το διαβόητο Γεώργιο Γεωργαλά θεωρητικό της χούντας των συνταγματαρχών και όλους εκείνους που στήριζαν και εξυμνούσαν το δικτατορικό καθεστώς. Ο ελληνικός λαός αντί να τους ακούει και να τους βλέπει, θα πρέπει να τους γυρίζει την πλάτη και όταν χρειάζεται να τους καταβρέχει…
- 6.Οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών μας οργάνων και κυρίως των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων, είναι απολύτως ξεπουλημένες και συμβιβασμένες με την εργοδοσία και αντί να υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων με την ψήφο των οποίων εκλέχθηκαν, υπηρετούν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και φυσικά τα δικά τους. Σε μια τέτοια θύελλα αντιλαϊκών μέτρων, που δεν υπάρχει προηγούμενο, ενώ θα έπρεπε να κηρύττουν δυναμικές απεργίες διαρκείας, προσπαθούν με χλιαρές 24ωρες να ξεγελούν τους εργαζόμενους, ρίχνοντας έτσι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Και αυτοί οι συνδικαλιστές δεν διαφέρουν και πολύ από τους παπαγάλους- δημοσιογράφους των ΜΜΕ.
- 7.Μπροστά σε όλη αυτή την καλά στημένη και κουρδισμένη μηχανή της αστικής τάξης, όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να ορθώσουν ανάστημα, να βγουν στους δρόμους, να φωνάξουν, να διαμαρτυρηθούν, να συμμετέχουν δυναμικά σε όλα τα συλλαλητήρια και τις απεργιακές κινητοποιήσεις, έστω και σε αυτές τις 24ωρες. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Σήμερα, ίσως δεν έγιναν αντιληπτές οι συνέπιες της αντιλαϊκές επιδρομής, όμως σε ένα χρόνο ίσως και πολύ λιγότερο, οι τσέπες θα είναι άδειες, και θα ζούμε σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα. Και ίσως τότε να είναι πολύ αργά για δάκρυα…και για μας και για τα παιδιά μας.