ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Δελτίο τύπου

Δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας στις 25-11-09

Διάλογος απάτη

ΝΕΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Του Σωκράτη Βασιλάκου

Ένα απλό ερώτημα θα υποβάλλω, που ίσως καταδεικνύει το μέγεθος της απάτης του κατ΄επίφαση διαλόγου που επιχειρεί η Κυβέρνηση και το κεφάλαιο με τη συμπαιγνία της ηγεσίας των  συνδικαλιστικών οργάνων – εργατοπατέρων:

Εφόσον στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να δώσει στους εργαζόμενους, τι νόημα έχει ένας διάλογος; να τους ρωτήσει δηλαδή εάν τα  θέλουν; υπάρχει δηλαδή ενδεχόμενο να ξεσηκωθούν οι εργαζόμενοι ενάντια στις όποιες παροχές; Αλήθεια πότε μέχρι σήμερα κλήθηκαν για διάλογο οι εργαζόμενοι από οποιαδήποτε κυβέρνηση για να συζητήσουν την έστω πενιχρή αύξηση στους μισθούς τους που συνήθως κάθε χρόνο δίνει;

Από τότε που καθιερώθηκε ο όρος  κοινωνικός διάλογος, αυτός πραγματοποιούνταν μόνο όταν η εκάστοτε κυβέρνηση επρόκειτο να εφαρμόσει σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων.. Έτσι ο δήθεν κοινωνικός διάλογος καθιερώθηκε και εφαρμόζεται μόνο και μόνο τότε, όταν πρόκειται να βάλουν χέρι στις κατακτήσεις των εργαζομένων και όχι να δώσουν δικαιώματα και απολαβές. Και φυσικά γίνεται με τη συμπαιγνία των  ξεπουλημένων συνδικαλιστικών οργανώσεων που έμαθαν να παίζουν καλά το παιχνίδι της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Εάν στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων υπήρχαν πραγματικοί ηγέτες ταγμένοι στην υπηρεσία των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου, τότε καμιά κυβέρνηση δεν θα καλούσε σε ένα τέτοιο διάλογο απάτη.

          Καταλήγοντας θέλω να πω ότι, όταν ακούμε κοινωνικό διάλογο να έχουμε στο μυαλό μας ότι γίνεται έφοδος στα δικαιώματα των εργαζομένων. Σήμερα είναι τα ασφαλιστικά δικαιώματα , αύριο θα είναι άλλα, και είναι πολλά που έχουν σκοπό οι κυβερνήσεις του δικομματισμού να χτυπήσουν. Το έχουμε πει και το επαναλαμβάνουμε, ότι αποτελεί ιστορική συγκυρία για το κεφάλαιο  και τις κυβερνήσεις του, η περίοδος από το 1990 και ύστερα, από τότε δηλαδή που κατέρρευσε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που αποτελούσε το αντίπαλο δέος. Έτσι η επιδρομή της άρχουσας τάξης θα συνεχίζεται μέχρι που ο κάθε εργαζόμενος και μη προνομιούχος θα νοιώσει βαθιά στο πετσί του την πολύμορφη επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων και κατακτήσεών του, και τότε θα αποφασίσει να βγει στους δρόμους. Μόνο αν βγει στου δρόμους θα σταματήσει η επιδρομή, άλλωστε η πείρα αυτό μας λέει…