Διαβάστε διάφορα θέματα με διαχρονικό ενδιαφέρον

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ  ΕΚΠΟΜΠΗ

«Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ»

Με το Σωκράτη Βασιλάκο

Ο Σωκράτης Βασιλάκος είχε δύο ραδιοφωνικές παραγωγές. Μία την περίοδο 1994 - 1995 στο Ράδιο Καρδίτσα FM 96 τότε, (ράδιο Θεσσαλία σήμερα),  με τίτλο «ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ» και θέματα φυσικής θεραπευτικής - αφάρμακης ιατρικής, και μία από το 2005 μέχρι το 2008 στο Ράδιο Παλμός 104,2  Καρδίτσας με τίτλο «Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ» και θέματα κοινωνικά, περιβαλλοτικά, πολιτικά και υγείας.  Και στις δύο αυτές παραγωγές, ο ίδιος έγραφε, επιμελούνταν και παρουσίαζε τις εκπομπές. 
 Την δεύτερη  παραγωγή σύντομα θα αρχίσει να παρουσιάζει  και πάλι ο Σωκράτης Βασιλάκος.         

Θέματα που παρουσιάστηκαν από την εκπομπή η «Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ» και κρίνεται ότι έχουν 
διαχρονικό ενδιαφέρον καταχωρούνται περιληπτικά  σε τούτη την ενότητα της ιστοσελίδας μας. 

Η παρακάτω φράση χρησιμοποιείται κατά την διάρκεια της εκπομπής:

Στην καθιερωμένη ωριαία ραδιοφωνική εκπομπή του Σαββάτου, «Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ»  ο  Σωκράτης Βασιλάκος, στο Ράδιο Παλμός 104,2  FM, ώρα 11 π.μ. παρουσιάζει και αναλύει  θέματα πολιτικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και υγείας.

Σύντομα η εκπομπή αυτή θα αρχίσει να παρουσιάζεται και πάλι

Επειδή βρισκόμαστε στη διαδικασία "στησήματος" αυτής της ενότητας, ξεκινάμε με τα παρακάτω θέματα και σύντομα ο χώρος αυτός θα εμπολουτισθεί και με αρκετά άλλα.
Εκπομπή της 15-4-06:

      
Μεταξύ των καλεσμένων ήταν και ο κ. Γιώργος Βογιατζής δημοτικός σύμβουλος και πρ. αντιδήμαρχος.

ΕΡΩΤΗΣΗ: κ. Βογιατζή από τον καιρό ακόμη που ήσασταν αντιδήμαρχος, με δημοσίευμά σας στο τοπικό τύπο είχατε εκφράσει την αντίθεσή σας στην κατασκευή του ιδιωτικού ΚΤΕΟ, στο σημείο που προγραμματίστηκε και που σήμερα ολοκληρώνεται η κατασκευή του. Είχατε μιλήσει τότε για Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε) που δεν υπάρχει και θα έπρεπε προ πολλού να είχε προβλεφθεί και να θεσμοθετηθεί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: κ. Βασιλάκο δεν θα σταματώ να μιλώ για την ανάγκη του σχεδιασμού. Ο σχεδιασμός μιας πόλης όμως δεν είναι μια μελέτη που την κάνεις μια φορά και τελειώνεις άπαξ δια παντός. Νέες ανάγκες των ανθρώπων, νέες τεχνολογικές εξελίξεις, αύξηση του πληθυσμού, η φθορά του χρόνου κλπ. δημιουργούν την ανάγκη επανασχεδιασμού. Ε’ λοιπόν αυτή η εμπειρία και η βεβαιότητα ότι κάποια στιγμή θα κληθούμε να επανασχεδιάσουμε την  πόλη μας πρέπει να μας κάνει πολύ προσεκτικούς κάθε στιγμή στην συμπεριφορά μας. Ο νομοθέτης από το 1923 ακόμη με το Ν.Δ. «περί σχεδίων πόλεων και συνοικισμών του κράτους», προέβλεψε «ζώνην πέριξ των τελευταίων ορίων των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων εις την οποίαν τίθενται όροι και περιορισμοί δόμησης.»

Τέτοια Ζ.Ο.Ε. δεν θεσμοθετήθηκε ποτέ και αυτή είναι η ευθύνη όλων των δημάρχων που πέρασαν από την Καρδίτσα. Παρ’ όλα αυτά ευθύνη τους είναι και η προστασία αυτής της έστω μη θεσμοθετηθείσας ζώνης από τις αυθαίρετες κατασκευές και ανεξέλεγκτες χρήσεις. Δυστυχώς αυτό δε γίνεται σήμερα. Ήδη σ’ αυτό το χώρο λειτουργούν πολλές βιοτεχνικές μονάδες ειδικά μεταξύ Καρδίτσας και Καρδιτσομάγουλας, όπου και το ΚΤΕΟ θα λειτουργήσει σε λίγο.

Όσο καθυστερούμε αυτόν τον σχεδιασμό τόσο, συν το χρόνο, αχρηστεύουμε κατά ένα τρόπο και το σχεδιασμό που έχουμε εν των μεταξύ κάνει. Γιατί πολεοδόμηση σημαίνει και πρόβλεψη και προνοητικότητα και επίλυση ζωτικών περιβαλλοντικών, οικιστικών και αισθητικών προβλημάτων της πόλης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: κ. Βογιατζή, σαν πολιτικός μηχανικός που είστε, έχετε άποψη γύρω από την κατασκευή και βιωσιμότητα του φράγματος της λίμνης Πλαστήρα και γενικότερα  του όλου έργου:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Είναι πράγματι μια σημαντική εξέλιξη ο επιστημονικός προσδιορισμός του οικολογικού υψομετρικού ορίου των μερών της λίμνης. Όπως είναι πολύ σημαντική η τήρηση της στάθμης των νερών πάνω από το όριο αυτού του οικολογικού ορίου. Και φυσικά αναφέρομαι στη νομοθετική κατοχύρωσή του.

Οι επιπτώσεις από τη μη τήρηση αυτού του ορίου είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους. Αλλά θέλω να αναφερθώ σε κάτι άλλο, που αφορά στο όλο έργο.

Θέλω να αναφερθώ στο όλο έργο και στη βιωσιμότητά του. Όπως γνωρίζετε οι τεχνητές λίμνες δεν έχουν απεριόριστο χρόνο ζωής. Και αυτό το όριο της ζωής τους εξαρτάται από εμάς. Το φράγμα κατασκευάστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 50 και συμπληρώνει αισίως 50 χρόνια ζωής. Είναι νομίζω καιρός να ελεγχθεί όλο το έργο, αν ακόμα βρίσκεται σε καλή κατάσταση, αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των νέων αντισεισμικών κανονισμών, αν η χωρητικότητα της λίμνης, λόγω των γερτών υλών, έχει μειωθεί και πόσο, αν ο αγωγός προσαγωγής υπό πίεση, που κινεί το εργοστάσιο της ΔΕΗ και τροφοδοτεί την αναρρυθμιστική λίμνη είναι σε καλή κατάσταση και άλλα πολλά.

Θα ήθελα να μάθω από υπεύθυνα χείλη αν υπάρχει π.χ. πρόβλημα διάβρωσης του υπεδάφους (μετά από 50 χρόνια) από τις υπόγειες ροές, οι οποίες μπορούν σταδιακά να θέσουν σε κίνδυνο τη γενική ευστάθεια της κατασκευής ή και πρόβλημα διάβρωσης των πετρωμάτων επί των οποίων θεμελιώθηκε το φράγμα.

Θα ήθελα να μάθω αν έχει μελετηθεί με τα σημερινά δεδομένα η συμπεριφορά του φράγματος και του αγωγού στις σεισμικές καταπονήσεις. Για να γίνει αυτό κύριε Βασιλάκο θα έπρεπε να τοποθετηθεί σεισμογράφος πάνω στο φράγμα και αυτό δεν γνωρίζω πραγματικά να έγινε.

Θα ήθελα να μάθω πως θα αντιμετωπισθεί το θέμα των λυμάτων που πέφτουν στη λίμνη είτε απ’ ευθείας, είτε υπογείως μέσω των βόθρων των παρακείμενων οικισμών και των ξενοδοχειακών μονάδων. Είναι τόσο σημαντικό το έργο για μας, ώστε το κράτος θα έπρεπε να το παρακολουθεί στενά με ειδικές επιστημονικές ομάδες και να μας ενημερώνει. Κι αυτό αφορά τους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες της πόλης και του νομού, που πρέπει να πιέσουν προς αυτής την κατεύθυνση. Γιατί αν σήμερα έχουμε ως αποτέλεσμα της αδιαφορίας την οσμή του πόσιμου νερού, αύριο θα έχουμε ως αποτέλεσμα τη παντελή έλλειψή του.

 Η εκπομπή της   23-12-06:

 1^ο ΘΕΜΑ:  Συνέντευξη με το κ. Αποστόλη Μπουγουλιά, επικεφαλή της Αυτοδιοικητικής Αλλαγής.

(σ.σ. Η εκπομπή αυτή έγινε δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση)

 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείτε ότι το ισχύον εκλογικό σύστημα είναι δημοκρατικό, όταν μια παράταξη με ένα ποσοστό κοντά στο 7% να μην εκπροσωπείται στο δημοτικό συμβούλιο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θεωρώ ότι είναι ένα εκλογικό σύστημα αντιλαϊκό, και αντιδημοκρατικό, είμαστε εναντίον ενός τέτοιου εκλογικού συστήματος. Η απλή αναλογική είναι το σύστημα που υποστηρίζουμε, και αν θέλετε υποστηρίζουμε και έμεση εκλογή δημάρχου, για να ξεφύγουμε από αυτό το δημαρχοκεντρικό σύστημα.

 Ερώτηση: Η δράση μιας δημοτικής κίνησης νομίζω ότι δεν σταματά μόνο στα δημοτικά πράγματα, επιβάλλεται να παίρνει θέση και σε άλλα γενικότερα θέματα που απασχολούν την κοινωνία συμφωνείτε ή όχι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Και βέβαια συμφωνώ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας μέσω των λεγόμενων ιδιωτικοποιήσεων σας βρίσκει σύμφωνους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται ήταν από τις ποιο παραγωγικές, και θα μπορούσε το κράτος να τις έχει ως βάση στην παραγωγική διαδικασία. Σήμερα θέλουν να κάνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια και έχουν εγκαταλείψει τα δημόσια τα έχουν αφήσει στη μοίρα τους. Το ξεπούλημα αυτό έχει σαν σκοπό να φέρει κάποια έσοδα στο κράτος και να λειτουργήσει τελικά υπέρ των λίγων. Αυτοί πλουτίζουν συνεχώς και ο πολίτης αναστενάζει.

 ΕΡΩΤΗΣΗ: Και ο λαός τι κάνει μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση;

Απάντηση: Δυστυχώς ο πολίτης έχει πάει στη γωνία και παρακολουθεί  απαθής τα σχετικά γεγονότα. Ένας στόχος της δημοτικής μας κίνησης είναι να ενεργοποιήσει όσο το δυνατό περισσότερους πολίτες αυτής της πόλης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χτυπάνε προς κάθε κατεύθυνση. Κατασκεύασαν το νέο δόγμα περί ΝΑΤΟ, το δόγμα περί τρομοκρατίας, αποκαλούν πολέμους ειρήνης τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κλπ. Σήμερα έχουμε σε εξέλιξη το παλαιστινιακό ζήτημα, προβλήματα στο Λίβανο, στο Ιράν και αλλού, ενώ θετικές εξελίξεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως Βενεζουέλα, Βολιβία, Βραζιλία, Νικαράγουα Εκουαδόρ , όπου ενώ οι αριστερές δυνάμεις κερδίζουν έδαφος και εδραιώνονται στην εξουσία, όμως τα τόσο σοβαρά ζητήματα αποσιωπούνται από τα αστικά ΜΜΕ. Πως σχολιάζεται αυτή τη κατάσταση;

Απάντηση:  Μετά την κατάρρευση του τοίχους το 1989 υπήρξε μια υποχώρηση του αριστερού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο και ένα ψάξιμο για το που πρέπει να πάει η αριστερά. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό, όπως παλιότερα ΗΠΑ- Σοβιετική ένωση, αλλά να υπάρχει παντού ειρήνη, και οι λαοί αυτοδύναμοι να επιλέγουν τις τύχες τους.

 2^ο ΘΕΜΑ: Η συγχώρεση του εαυτού μας

 Αν δεν δεχόμαστε και δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Όπως είναι σημαντικό να συγχωρήσουμε τους  άλλους, είναι επίσης απαραίτητο να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, αν θέλουμε να απαλλαγούμε τελείως από τον πόνο και τη θλίψη του παρελθόντος. Η διαδικασία είναι η ίδια.

Για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι και τόσο εύκολο να ζητήσουν συγχώρεση, ακόμα κι όταν γνωρίζουν ότι έχουν φερθεί εγωιστικά. Αυτή είναι μια εμπειρία ταπείνωσης, που απαιτεί να κατανοούμε ότι είμαστε σε μια διαδικασία εξέλιξης. Αν είμαστε προσκολλημένοι στο «εγώ» μας και την εμφάνισή του στους άλλους, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Αν δεν αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας και δεν ζητήσουμε συγχώρεση γι’ αυτά, δεν θα ελευθερωθούμε ποτέ και θα παραμείνουμε θύματα στη φυλακή του «εγώ» μας.

. Αν εμείς ζητήσουμε συγχώρεση και ο άλλος δεν είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει, αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Εμείς κάναμε το καθήκον μας και είμαστε ελεύθεροι και με καθαρή συνείδηση

3^ο ΘΕΜΑ: Κάθε Σάββατο παρουσιάζονται θέματα διατροφικής Υγείας με το κ. Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. Διατροφικής Οικολογικής Ιατρικής:

 Αναφέρθηκε στην διατροφική λαιμαργία που οδηγεί στην παχυσαρκία, και πρότεινε ένα  υγιεινιστικό διαιτολόγιο για τις γιορτινές μέρες. Τόνισε ότι οι επεξεργασμένες και ραφιναρισμένες τροφές που πουλάνε σήμερα οι βιομηχανίες τροφίμων είναι φτωχές σε θρεπτικά στοιχεία και φυτικές ίνες. Τα ζωικά προϊόντα πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη φειδώ στο τραπέζι μας, ενώ είναι ωφέλιμο και υγιεινό να τρώμε πολλά λαχανικά και φρούτα, κατά προτίμηση της  εποχής εφόσον υπάρχουν, καθώς επίσης  όσπρια, δημητριακά, και ξηρούς καρπούς άψητους και ανάλατους.  

 Εκπομπή της  13-1-07:

1^ο ΘΕΜΑ: Η πραγματικότητα για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Έγινε τηλεφωνική παρέμβαση από τον κ. Αλέκο Κουτσούρη  επ. καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και το συμπολίτη δικηγόρο κ. Σπύρο Λάππα.

Αρχικά ο κ. Βασιλάκος διάβασε την παρακάτω διακήρυξη, την οποία υπογράφουν εκατοντάδες πολιτών από διάφορους φορείς:

* "Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους...". 
* "Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους...". 
* "Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια...". 
* "Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους..." 
* "Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται".

Άρθρο 16 του Συντάγματος.  
     Όσες και όσοι  πολίτες από το χώρο της Παιδείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων, υπογράφουμε αυτή τη διακήρυξη, πιστεύουμε ότι οι πιο πάνω αρχές, που περιλαμβάνονται στο Άρθρο 16 του Συντάγματος αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Αυτές οι αρχές σήμερα επιχειρείται να καταργηθούν με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Η μάχη για τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 είναι τμήμα των αγώνων στην Ελλάδα και την Ευρώπη για την υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας, η εμπορευματοποίηση της οποίας προωθείται εδώ και δύο δεκαετίες. 
Για αυτό: 
Υπερασπιζόμαστε το Άρθρο 16 του Συντάγματος. Η κατάργησή του θα είναι η ταφόπλακα σε ό,τι θυμίζει ή είναι η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία». 

Ακολούθησε συζήτηση με τους κ.κ. Κουτσούρη και Λάππα.

 2^ο ΘΕΜΑ: Ιράκ: Ο απαγχονισμός του Σαντάμ Χουσείν και ο επαίσχυντος και εγκληματικός ρόλος των ΜΜΕ:

Η τιμωρία του πρώην δικτάτορα του Ιράκ Σαντάμ Χουσεϊν αποτελούσε υπόθεση του ίδιου του κράτους του Ιράκ σε περίοδο όμως ελευθερίας και δημοκρατίας και όχι κατοχικού καθεστώτος και κατοχικής κυβέρνησης. Ο Σαντάμ Χουσείν έκανε εγκλήματα και πολλά μάλιστα, και θα έπρεπε να δικασθεί, όχι όμως από τους Αμερικανούς κατακτητές, αλλά από τον ίδιο τον Ιρακινό λαό, τις ιρακινές δικαστικές αρχές σε περίοδο πλήρους ελευθερίας και δημοκρατίας. Όμως αν συγκρίνουμε τα εγκλήματα του πρώην δικτάτορα του Ιράκ με αυτά που έκαναν μέχρι σήμερα και εξακολουθούν να κάνουν οι Αμερικανοί και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είναι ελάχιστα. Για την ωμή και απροκάλυπτη εισβολή και κατοχή του Ιράκ, ενός ελεύθερου και κυρίαρχου κράτους, για τον θάνατο από τότε σχεδόν ενός εκατομμυρίου αθώων ιρακινών πολιτών και διπλάσιου ή τριπλάσιου αριθμού τραυματιών, για την καταστροφή έως κατεδάφιση ολόκληρων πόλεων του Ιράκ, όπως η Νατζάφ, το Ταλ Αφάρ και η Φαλούτζα,για την οικονομική εξαθλίωση του ιρακινού λαού και για τόσα άλλα δεινά αυτής της πολύπαθης χώρας, ευθύνεται ως γνωστόν ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Αυτούς ποιος θα τους δικάσει; Αυτό και μόνο το έγκλημα κατά του ιρακινού λαού και κατά προέκταση ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτά που πραγματοποίησε ο Σαντάμ Χουσείν. Μέχρι κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Σαντάμ Χουσείν ήταν άνθρωπος των ΗΠΑ, και με βοήθεια δικιά τους  μεγάλωσε και γιγαντώθηκε το καθεστώς του Σ.Χ. Όμως κάπου οι σχέσεις τους χάλασαν και από φίλος ο Σ.Χ. έγινε εχθρός, και τούτο επειδή έπαψε να υπακούει τυφλά στα κελεύσματα των Αμερικανών….

 Η εκπομπή της  3-2-07:

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

«Απαιτείται εγρήγορση και επαγρύπνηση για περιφρούρηση του φυσικού πλούτου της λίμνης Πλαστήρα. Απαιτείται οργάνωση, αγώνας και αντίσταση. Είναι πολλοί εκείνοι που εποφθαλμιούν την καθοιονδήποτε τρόπο εκμετάλλευσή της. Απαιτείται ίδρυση και λειτουργία ειδικού φορέα – οργανισμού, που θα φροντίζει για την προστασία της και την αειφορική ανάπτυξη της περιοχής. Απαιτείται εδώ και τώρα ανάληψη πρωτοβουλίας για σύσταση επιτροπής αγώνα που θα περιφρουρήσει τα συμφέροντα της λίμνης, την ενδεχόμενη κακοδιαχείριση των νερών της και την προώθηση των διαδικασιών νομοθετικής κατοχύρωσης του οικολογικού ορίου

Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς το είπε καθαρά στην σύσκεψη της Αθήνας: «Οικολογικό όριο μπορούμε να συζητήσουμε μετά την κατασκευή του φράγματος Γυρτώνης» . Δηλαδή στο μακρινό μέλλον. Δηλαδή ότι θέλει να ικανοποιεί όπως – όπως αρδευτικές ανάγκες των Λαρισαίων…

Εμείς θα δεχθούμε μοιρολατρικά τις βουλές του κάθε υπουργού που επιβουλεύεται το φυσικό πλούτο της λίμνης;»

                                      Σωκράτης Βασιλάκος

 1^ο ΘΕΜΑ:  Σχετικά με την αναθεώρηση των άρθρων 16 και 24 του Συντάγματος.

Μεταδόθηκαν ηχογραφημένα αποσπάσματα από σχετική  ομιλία του κ. Φώτη Κουβέλη βουλευτή και  κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΝ,   που πραγματοποίησε στo Παυσίλυπο την περασμένη Παρασκευή στα πλαίσια εκδήλωσης που οργάνωση η Ν.Ε. του ΣΥΝ Καρδίτσας.  Ο κ. Κουβέλης με την πληρότητα και σαφήνεια του πολιτικού του λόγου που τον διακρίνει υποστήριξε ότι με την προωθούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος η παιδεία θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο, ότι από την υπόθεση αυτή χαμένα θα βγουν τα λαϊκά στρώματα και ότι η παιδεία θα χρησιμοποιηθεί ακόμη περισσότερο για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου. Για τη δασοκτόνο αναθεώρηση είπε ότι το περιβάλλον θα υποστεί περαιτέρω υποβάθμιση και ότι εκατομμύρια στρέμματα δημόσιας δασικής  περιουσίας θα χαριστεί στους γνωστούς οικοπεδοφάγους.

2^ο ΘΕΜΑ: Γιώργος Σουφλιάς ΥΠΕΧΩΔΕ: Όσο διψάνε οι  καλλιέργειες δεν έχει οικολογικό όριο στη λίμνη Πλαστήρα!!!

Ο κ. Βασιλάκος επανέλαβε την ανάγκη πως όταν γίνεται αναφορά στο οικολογικό όριο (ο.ο.) της λίμνης Πλαστήρα αυτό να συγκεκριμενοποιείται στα 786 μέτρα. Το ύψος του ο.ο. στα 786 μ. επιλέγει ως το καταλληλότερo   η μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που παρουσιάστηκε το Μάρτη του 2002 στην Καρδίτσα και η οποία καταλήγει ως εξής: «Για τον καθορισμό της κατώτατης επιτρεπόμενης στάθμης της λίμνης προτείνεται ως επιθυμητή η

στάθμη των 786 m και ως αποδεκτή η στάθμη των 784 m». Εξάλλου οι παρουσιαστές της μελέτης , καταλήγοντας και επειδή και τότε τα αποθέματα της λίμνης ήταν σε χαμηλά επίπεδα όπως κατά σύμπτωση και τώρα, προέτρεψαν όπως «τον τρέχοντα χρόνο (εννοώντας το 2002) η ελάχιστη στάθμη να μην κατέβει κάτω από τα 784 μ. , τον επόμενο χρόνο (2003) να μην κατέβει κάτω από τα 785 μ. και από το 2004 και ύστερα να οριστικοποιηθεί στα 786 μ. η οποία θα αποτελεί και το  οικολογικό όριο ασφαλείας, το οποίο θα πρέπει να κατοχυρωθεί και  νομοθετικά».

Δεν αρκεί, είπε ο κ. Βασιλάκος να ζητάμε έτσι αόριστα νομοθετική κατοχύρωση του ο.ο. χωρίς να διατυπώνουμε και το συγκεκριμένο ύψος του, στα 786 μ.. το οποίο αναμφισβήτητα θεωρείται ως το καλύτερο και για το οικοσύστημα της λίμνης και  για την αισθητική της και φυσικά για την ποιότητα του πόσιμου νερού, όπου περιορίζεται σημαντικά η δυσάρεστη οσμή και γεύση του. Επίσης ο κ. Βασιλάκος στην ραδιοφωνική εκπομπή του Σαββάτου τόνισε την ανάγκη να εκδηλωθεί από τώρα ενδιαφέρον για συλλογική δράση προκειμένου αφενός να διασφαλισθεί η καλύτερη δυνατή διαχείριση των λίγων καθώς διαφαίνεται ποσοτήτων νερού της λίμνης κατά την προσεχή αρδευτική περίοδο, και αφετέρου να πιεσθούν οι αρμόδιοι για τη νομοθετική κατοχύρωση του ο.ο. και κυρίως ο υπουργός του ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς ο οποίος είναι αρνητικός στη θεσμοθέτηση του. Ο κ. Σουφλιάς στη πρόσφατη σύσκεψη με αντιπροσωπεία φορέων της Καρδίτσας με επικεφαλής το νομάρχη κ. Αλεξάκο, ξεκαθάρισε  τη θέση του λέγοντας πως όταν κατασκευασθεί το φράγμα Γυρτώνης , τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε και για τη νομοθετική κατοχύρωση του ο.ο. της λίμνης Πλαστήρα. Δηλαδή κατά το  κ. Σουφλιά στο μακρινό μέλλον μπορούμε να μιλήσουμε και όχι να θεσμοθετήσουμε, και ως τότε «μπάτε σκύλοι και αλέστε» υπέρ των Λαρισαίων στα νερά της λίμνης…Βλέπετε εκεί, στη Λάρισα ο κ. Σουφλιάς έχει την εκλογική του περιφέρεια…Και γιαυτή νοιάζεται  και όχι για το οικοσύστημα της λίμνης και για τη ποιότητα των νερών από όπου 90 χιλιάδες άνθρωποι πίνουν και από τα οποία ενδεχομένως να κινδυνεύει ακόμη και υγεία τους!   

 3^ο ΘΕΜΑ: Όπως κάθε Σάββατο,  θέματα διατροφικής υγείας, με τον Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής. Το θέμα της εβδομάδας: Τι είναι η Οικολογική Ιατρική, τι πρόσφερε και τι προσφέρει στην υπόθεση της υγείας, και σε τι διαφέρει από την Συμβατική ή δυτικού τύπου Ιατρική. Γιατί η δεύτερη απορρίπτει την πρώτη. Ο  κ. Κουμεντάκης μεταξύ των άλλων απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:

Ερ. :Τι είναι οικολογική ιατρική;

Απ. :Η Οικολογική Ιατρική ξεκίνησε από την αυγή της ζωής. Δεν είναι προϊόν επινόησης , όπως όλα τα θεραπευτικά συστήματα. Είναι ένας πλήρης τρόπος ζωής, που περιλαμβάνει ένα φυσιολογικό σύστημα φροντίδας σώματος και πνεύματος, τόσο στην υγεία, όσο και στην αρρώστια.

Τα θεραπευτικά συστήματα προσπαθούν με διάφορα εξωτερικά μέσα, υλικά, παράγοντες και τεχνικές να «θεραπεύσουν» την αρρώστια. Λέγοντας «θεραπεία» της αρρώστιας, εννοούν την εξαφάνιση με κάθε δυνατό τρόπο τα συμπτώματα της αρρώστιας, αδιαφορώντας για τη ζημιά που επιφέρουν στον οργανισμό και για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες.    Η οικολ. Ιατρική είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην επιστημονικά θεμελιωμένη αρχή, ότι τα ίδια μέσα και στοιχεία της καθημερινής ζωής που είναι απαραίτητα για την διατήρηση του σώματος σε μια κατάσταση ρωμαλέας υγείας, είναι ουσιώδη (και τα μόνα άλλωστε που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το σώμα) και στην κατάσταση της αρρώστιας. Τα ίδια μέσα που διατηρούν την υγεία, είναι τα μόνα ικανά να αποκαταστήσουν την κλονισμένη υγεία. Τα φυσικά αυτά μέσα απλά τροποποιούνται,  στη έκταση που οι μεταβαλλόμενες ανάγκες του άρρωστου οργανισμού απαιτούν.

Ερ.: Πως επιτυγχάνεται με το σύστημα της οικολ. ιατρικής η αποκατάσταση της υγείας;

Απ.: Δεν επιτυγχάνεται από εξωτερικά μέσα (φάρμακα, βότανα, ενέσεις κλπ), αλλά είναι αποκλειστικό προνόμιο των έμφυτων, αυτοϊαματικών δυνάμεων που ενυπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα και επιτελούν με τρόπο σοφό και αψεγάδιαστο το έργο της ίασης. Αρκεί να τους δώσουμε τη δυνατότητα να δράσουν ανεμπόδιστα. Πρόκειται για το ανοσολογικό ή αμυντικό σύστημα του οργανισμού, το οποίο αμύνεται κατά παντός εισβολέα τόσο καλύτερα όσο αυτό βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα όταν διάγουμε ζωή φυσιολογική, χωρίς καταχρήσεις, με υγιεινή διατροφή, με άσκηση , με θετικές σκέψεις και συναισθήματα …

Ερ. :   Ποια η διαφορά μεταξύ συμβατικής και οικολ. Ιατρικής;

Απ.: Η συμβατική ιατρική χρησιμοποιεί χημικά φάρμακα για την αντιμετώπιση της αρρώστιας, όπου δεν έχουμε θεραπεία αλλά συμπτωματική αγωγή, δηλαδή αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και όχι την αιτία της αρρώστιας. Στην οικολ. ιατρική τα μέσα που χρησιμοποιούμε για τη φροντίδα του αρρώστου είναι τα απλά, φυσικά, αρχέγονα μέσα ζωής και υγείας. Δηλαδή ο καθαρός αέρας και το καθαρό νερό, η φυσική ανεπεξέργαστη τροφή, η επαρκής ανάπαυση και ο επαρκής  ύπνος, η κίνηση και η άσκηση του σώματος , η νηστεία και η αποτοξινωτική δίαιτα  με φυτικές τροφές κυρίως αλκαλικές, καθώς και οι παράγοντες της ικανοποίησης των ψυχολογικών αναγκών , της ομαλής έκφρασης των συγκινήσεων και η ικανοποίηση των συναισθημάτων και συγκινησιακών αναγκών του ατόμου. Με τα παραπάνω μέσα της οικολ. Ιατρικής αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα στη ρίζα του,  διεισδύουμε δηλαδή σε βάθος και βρίσκουμε την αιτία της αρρώστιας. Η συμβατική ιατρική βλέπει επιφανειακά το πρόβλημα και αντιμετωπίζει μόνο το σύμπτωμα, αγνοώντας την αιτία που το προκάλεσε. Βέβαια όπως κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του έτσι και εδώ: Η χειρουργική λ.χ. είναι σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητη στη φροντίδα του αρρώστου. Τα φάρμακα, είναι επίσης απαραίτητα, σε κάποιες σοβαρές, έκτακτες και επειγούσης φύσεως περιπτώσεις, καθώς  και σε κάποιες σοβαρές παθολογικές καταστάσεις, όπως λ.χ. παιδικός – νεανικός διαβήτης, ή σε σοβαρές λοιμώξεις, όπως είναι η μηνιγγίτιδα, πνευμονία κλπ.

Ερ.: Γιατί η συμβατική ιατρική απορρίπτει την οικολογική ιατρική και δεν συνεργάζεται μαζί της;

Απ.:  Πρόκειται για οργανωμένα συμφέροντα από τη μια μεριά  και έλλειψη γνώσης από την άλλη για το τι σημαίνει οικολογική ιατρική. Η συμβατική ιατρική σήμερα έχει επενδύσει τεράστια χρηματικά ποσά στην υπόθεση της υγείας την οποία  κυριολεκτικά έχει εμπορευματοποιήσει. Σήμερα η συμβατική ιατρική ούτε θέλει ούτε μπορεί (γιατί δεν γνωρίζει) να αντιμετωπίσει με φυσικά μέσα έναν άρρωστο άνθρωπο. Το φάρμακο, η χειρουργική, οι ακτινοθεραπείες και χημειοθεραπείες είναι το γνωστικό αντικείμενο της συμβατικής ιατρικής επιστήμης,  αποτελούν σήμερα το οπλοστάσιο της «θεραπείας» της και είναι  τα προσοδοφόρα και χρυσοφόρα μέσα  που πλουτίζουν όσους μέσα από αυτή «προσφέρουν» στην υπόθεση  της αρρώστιας.

  Η εκπομπή της 10-2-07:

1^ο ΘΕΜΑ:

«Το άσυλο είναι η προϋπόθεση της ακαδημαϊκής και ερευνητικής ελευθερίας στα πανεπιστήμια, ταυτόχρονα όμως είναι και ένα αξιακό σύμβολο, που ξεπερνά το χώρο των ΑΕΙ, που οξυγονώνει το σώμα ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι ένα αξιακό φορτίο που κάθε γενιά το κληροδοτεί στην επόμενη. Θέλουν να καταργήσουν το άσυλο διότι καμία ακαδημαϊκή και ερευνητική προσπάθεια δεν μπορεί να είναι ελεύθερη στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής παιδείας, γιατί η ιδιωτική παιδία έχει όρια και αυτά είναι τα συμφέροντα του ιδιώτη ο οποίος κατέχει το σχολείο, το ερευνητικό εργαστήριο, το πανεπιστήμιο. Γιαυτό δεν το θέλουν το άσυλο, γιατί έρχεται σε πλήρη αντίθεση με εκείνου του είδους την ακαδημαϊκή δραστηριότητα η οποία πλέον πρέπει να είναι ταυτισμένη με τα συμφέροντα του εργοδότη, ιδιοκτήτη, πανεπιστημιάρχη.  Υπερασπιζόμενοι το παν/κό άσυλο, υπερασπιζόμαστε στην πραγματικότητα την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, σε ότι αφορά την εκπαιδευτική διαδικασία.»

                                                                              Νίκος Μπογιόπουλος

 Στο πρώτο θέμα, ο κ. Βασιλάκος αναφέρθηκε στη θέση του ΠΑΣΟΚ  για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την επιδιωκόμενη  κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το θέμα  συζήτησε τηλεφωνικά με το  συγγραφέα και δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:

Ο κ. Παπανδρέου δεν θέλει εκλογές, στην πραγματικότητα αυτό που επιδίωξε ήταν να δραπετεύσει από τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος και αυτό διότι είναι εξόφθαλμη η ταύτισή του με την πολιτική της Ν.Δ. σε ότι αφορά τα ζητήματα της αναθεώρησης του άρθρου 16, κάτι που είχε σοβαρές επιπτώσεις στο εσωτερικό του κόμματός του. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες και ρεπορτάζ καθώς  και  πολλές μυστικές δημοσκοπήσεις στη Χαριλάου που δηλώνουν αυτό που λέμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει σπάσει τα μούτρα του με τη θέση του σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Είναι μια θέση που δεν περνάει στη νεολαία και στα πανεπιστήμια, που έχει βρει σοβαρές αντιστάσεις και στο εσωτερικό του κόμματος.  Ωστόσο ο κ. Μπογιόπουλος, τόνισε με έμφαση, ότι η θέση του ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16 παραμένει η ίδια, ότι  δηλαδή είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων θέση την οποία θα υποστηρίξει στην όποια νέα βουλή  προκύψει μετά τις εκλογές.

Για την επιδιωκόμενη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ο κ. Μπογιόπουλος είπε: Μιλώντας για το άσυλο πρέπει να προσδιορίσουμε για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε. Ανατρέχοντας στο 1973, όταν οι φοιτητές της νομικής καταλάμβαναν τη νομική σχολή, ανάμεσα στα αιτήματα απέναντι στη χούντα εκείνη την εποχή, δέσποζε και το αίτημα «κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο». Το άσυλο έχει τη δική του ιστορία σε αυτό το τόπο και αναρωτιέται κανείς αν αλήθεια οι διάφοροι ασυλοφάγοι έχουν το ανάστημα να αναμετρηθούν μαζί του, με την ιστορία που κουβαλάει. Το άσυλο είναι μια λέξη χιλιετηρίδων, είναι μια λέξη ελληνική και παγκόσμια ταυτόχρονα, έχει μια έννοια οικουμενική μ’αυτό το στερητικό άλφα μπροστά, να ακυρώνει τη σύληση και αναρωτιέται κανείς με ποιο ανάστημα έρχονται διάφοροι σήμερα και σπεκουλάρουν και προβοκάρουν ακριβώς αυτή την έννοια του ασύλου. Θα έλεγα ότι το παν/κό άσυλο είναι ένα σύμβολο και όπως όλα τα σύμβολα εμπεριέχει μέσα του και συμπυκνώνει όλα εκείνα που οι περίφημοι νόμοι της αγοράς είναι ανήμποροι να καθυποτάξουν. Εμπεριέχει την ιστορία ενός τόπου που δεν υποτάσσει τους αγώνες του για την μόρφωση στη δημαγωγία περί ιδιωτικών και δήθεν μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ.

   Το άσυλο είναι η προϋπόθεση της ακαδημαϊκής και ερευνητικής ελευθερίας στα πανεπιστήμια, ταυτόχρονα όμως είναι και ένα αξιακό σύμβολο, που ξεπερνά το χώρο των ΑΕΙ, που οξυγονώνει το σώμα ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι ένα αξιακό φορτίο που κάθε γενιά το κληροδοτεί στην επόμενη. Θέλουν να καταργήσουν το άσυλο διότι καμία ακαδημαϊκή και ερευνητική προσπάθεια δεν μπορεί να είναι ελεύθερη στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής παιδείας, γιατί η ιδιωτική παιδία έχει όρια και αυτά είναι τα συμφέροντα του ιδιώτη ο οποίος κατέχει το σχολείο, το ερευνητικό εργαστήριο, το πανεπιστήμιο. Γιαυτό δεν το θέλουν το άσυλο, γιατί έρχεται σε πλήρη αντίθεση με εκείνου του είδους την ακαδημαϊκή δραστηριότητα η οποία πλέον πρέπει να είναι ταυτισμένη με τα συμφέροντα του εργοδότη, ιδιοκτήτη, πανεπιστημιάρχη. Και ο κ. Μπογιόπουλος κατέληξε: Υπερασπιζόμενοι το παν/κό άσυλο, υπερασπιζόμαστε στην πραγματικότητα την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, σε ότι αφορά την εκπαιδευτική διαδικασία.

2^ο ΘΕΜΑ:  Η προστασία της λίμνης Πλαστήρα, μέσα από την διαχείριση των νερών της και την επιδιοκώμενη  νομοθετική κατοχύρωση του οικολογικού ορίου.  Τι λένε  οι σχετικές μελέτες του ΕΜΠ. Τι πρέπει να γίνει για να θεσπισθεί επί τέλους το ο.ο.

Σχετικά με το θέμα ο κ. Βασιλάκος παρέθεσε στοιχεία από τη μελέτη του ΕΜΠ του 2002 η οποία λέει: «Η ταπείνωση της στάθμης και η συνεπαγό-

μενη μείωση του υδάτινου όγκου επηρεάζει την τροφική κατάσταση της λίμνης αυξάνοντας τις

συγκεντρώσεις χλωροφύλλης, με συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας του νερού.

…Όμως, με μια ανεξέλεγκτη και μη ορθολογική  πολιτική απολήψεων, υποβαθμίζεται ο ρόλος του ταμιευτήρα ως έργου υπερετήσιας

ρύθμισης της παροχής, που έχει ως στόχο να αποθηκεύει νερό κατά τις περιόδους υψηλής υδροφορίας και να το αποδίδει κατά τις περιόδους χαμηλής υδροφορίας. Ο σκοπός της ύπαρξης ενός ταμιευτήρα είναι να μειώνει την αβεβαιότητα που διέπει την προσφορά του φυσικού συστήματος (υδρολογικές

εισροές), και να προσδίδει αξιοπιστία στη δυνατότητα ικανοποίησης της ζήτησης του νερού. Στην

περίπτωση που η τιμή της ζήτησης διαμορφώνεται ανάλογα με το εκάστοτε καθεστώς των εισροών

(όπως συμβαίνει στην ως τώρα διαχείριση του ταμιευτήρα Πλαστήρα), αίρεται πλήρως η έννοια της

αξιοπιστίας.

Κατά συνέπεια, η ορθολογική διαχείριση του ταμιευτήρα Πλαστήρα προϋποθέτει καταρχήν τη

σταθεροποίηση της τιμής της ετήσιας απόληψης. Αυτή η πολιτική παρουσιάζει σημαντικά

πλεονεκτήματα σε σχέση με το υφιστάμενο, ανεξέλεγκτο καθεστώς των απολήψεων. Σταθερή απόληψη συνεπάγεται δεδομένη προσφορά νερού, ανεξαρτήτως των υδρολογικών συνθηκών και με

συγκεκριμένο επίπεδο αξιοπιστίας. Αυτό συνεπάγεται πολύ καλύτερο προγραμματισμό όλων των

παραγωγικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη λειτουργία του ταμιευτήρα (π.χ. γεωργικές

καλλιέργειες)».

Σχετικά με την ποιότητα νερού αναφέρει η μελέτη: «…Κατά συνέπεια, η υιοθέτηση ελάχιστης στάθμης +786 m εξασφαλίζει πολύ καλή ποιότητα νερού και

κατατάσσει τη λίμνη στην κατηγορία Ι, ενώ για τις στάθμες +782 και +784 m, η ποιότητα διατηρείται

καλή, με κατάταξη όμως της λίμνης στην αμέσως επόμενη κατηγορία (κατηγορία ΙΙ)»

Και κάπου στον επίλογό της η μελέτη αναφέρει:

«… Για τον καθορισμό της κατώτατης επιτρεπόμενης στάθμης της λίμνης προτείνεται ως επιθυμητή η

στάθμη των 786 m και ως αποδεκτή η στάθμη των 784 m.

__ Χρειάζεται να καταρτιστεί μόνιμο πρόγραμμα απολήψεων για όλο το χρόνο, με βάση τη σταθερή

ετήσια απόληψη που αντιστοιχεί στην κατώτατη επιτρεπόμενη στάθμη που θα επιλεγεί.

__ Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει κάθε χρόνο, πριν την έναρξη της αρδευτικής περιόδου, να εξετάζουν

το απόθεμα νερού στη λίμνη. Εφόσον το απόθεμα επαρκεί, πράγμα που αναμένεται να συμβαίνει

στο 90% των ετών, θα εγκρίνεται η χρησιμοποίηση του μόνιμου προγράμματος απολήψεων. Στις

περιπτώσεις μεγάλης ξηρασίας, δηλαδή στο 10% των ετών, όπου το απόθεμα δεν θα επαρκεί για

τήρηση του μόνιμου προγράμματος, το πρόγραμμα απολήψεων θα τροποποιείται εκτάκτως με

μείωση των απολήψεων, ώστε να μην παραβιαστεί η κατώτατη επιτρεπόμενη στάθμη»

Καταλήγοντας ο κ. Βασιλάκος είπε ότι για να θεσπιστεί επί τέλους το οικολογικό όριο απαιτούνται δυναμικοί αγώνες. Πρέπει οι φορείς της Καρδίτσας να αναλάβουν σχετική δράση. Έπρεπε να το είχαν κάνει ήδη προ πολλού.

3^ο ΘΕΜΑ: Κάθε Σάββατο, παρουσιάζονται θέματα διατροφικής υγείας, με τον  Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής. Το θέμα της εβδομάδας: Για την αρρώστια του διαβήτη: Πότε και γιατί εμφανίζεται, πως θεραπεύεται.

Είπε σχετικά ο κ. Κουμεντάκης:  Ο διαβήτης αποτελεί την τρίτη στη σειρά απειλή της υγείας του ανθρώπου μετά τα καρδιοαγγειακά και το καρκίνο. Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη. Ο τύπος 1, καλούμενος και νεανικός διαβήτης, που συνήθως εμφανίζεται στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, και ο τύπος 2 γνωστός ως διαβήτης των ενηλίκων, που εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των σαράντα ετών.

Οι διαβητικοί τύπου 1 δεν είναι ικανοί να παράγουν αρκετή ινσουλίνη,την ορμόνη, η οποία είναι υπεύθυνη να κάνει διαθέσιμη τη γλυκόζη (το σάκχαρο του αίματος) στα κύτταρα,  σε αντίθεση με τους διαβητικούς τύπου 2 που συνήθως παράγουν άφθονη ινσουλίνη, αλλά αυτή είναι ανίκανη να καταστήσει διαθέσιμη τη γλυκόζη στα κύτταρα.

Και οι δύο μορφές του διαβήτη μπορεί να απειλήσουν και την ίδια τη ζωή, εάν δεν αντιμετωπισθούν σωστά. Αυτό που καθιστά το διαβήτη πιο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι δημιουργεί, εάν δεν αντιμετωπιστεί επιτυχώς, πολλές άλλες επικίνδυνες καταστάσεις, περιλαμβανομένης της αθηροσκλήρυνσης, των καρδιακών προσβολών, των εγκεφαλικών, των ασθενειών των νεφρών, της τυφλότητας, της γάγγραινας και διαφόρων λοιμώξεων

Για το νεανικό διαβήτη οι γιατροί αναγνωρίζουν ότι ένας ιός ή μια ανοσοποιητική αντίδραση μπορεί να εμπλέκονται στην καταστροφή του παγκρέατος, του οργάνου που παράγει την ινσουλίνη. Νεότερες έρευνες αποδεικνύουν ότι το γάλα της αγελάδας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό στην εμφάνισή του.

Σε ότι αφορά το διαβήτη των ενηλίκων αυτός οφείλεται πρωτίστως στη κακή διατροφή που περιέχει  λίγους υδατάνθρακες, πολλά λίπη και ζωικές πρωτεΐνες και δευτερευόντως στο στρες.

Για τη πρόληψη και θεραπεία του διαβήτη συνιστάται διαιτολόγιο πλούσιο σε υδατάνθρακες, τροφές όχι ραφιναρισμένες και βιομηχανικά επεξεργασμένες, ελάχιστα έως καθόλου ζωικά προϊόντα και κυρίως λιπαρές ουσίες, σωστή διαχείριση του στρες.

 Η εκπομπή της 17-2-07:

 1^ο ΘΕΜΑ: Είπε εισαγωγικά ο κ. Βασιλάκος:

Θα ξαναμιλήσουμε για το άσυλο  διότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα και άπτεται των δημοκρατικών θεσμών  αλλά και της δημοκρατίας, όπως την εννοεί η αστική τάξη και οι μικροαστικές αντιλήψεις πολλών από μας. Αυτή η κουτσουρεμένη λοιπόν αστική δημοκρατία συνέχεια συρρικνώνεται. Και ξαναμιλάμε για το άσυλο διότι αρκετοί δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίζοντες και στο τοπικό τύπο είναι υπέρ της κατάργησής του, λέγοντας επί λέξει «γιατί να υπάρχει άσυλο όταν έχουμε δημοκρατία; Σήμερα δεν χρειάζεται το πανεπ/κό άσυλο….» Σε ποια  δημοκρατία άραγε αναφέρονται όλοι αυτοί οι ασυλοφάγοι; Στη δημοκρατία του Σημίτη που το 1999 παρέδιδε τον Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων; Στη δημοκρατία της Ε.Ε. της συμφωνίας Σέγκεν, του φακελώματος των πολιτών που πιστά εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις; Στη δημοκρατία της τρομοκρατίας που κάθε τόσο περιορίζουν τις δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού, που θέλουν να καταργήσουν την ελεύθερη μαζική έκφραση του πολιτικού φρονήματος περιορίζοντας τις πορείες και τις διαδηλώσεις; Στη δημοκρατία του κεφαλαίου που αυξάνει τα κέρδη του με ιλιγγιώδεις ρυθμούς μέχρι και 300% την ώρα που το 25% του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας; Στη δημοκρατία των μηνιαίων μισθών των 5 έως 10 χιλ. € που εισπράττουν μεγαλοθεσίτες και πολιτικοί την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ζει με μισθό πείνας των 1000 € κατά μέσο όρο; Ή στη δημοκρατία των χαυχιεδοκάμερων από τις οποίες γέμισε η μισή Αθήνα για να παρακολουθούν και να ελέγχουν τους πολίτες;

Είπε ο Θεόδωρος Πάγκαλος για το πανεπιστημιακό άσυλο: «Εγώ δεν βλέπω γιατί πρέπει να είναι             απούσα η αστυνομία τάξης από τα πανεπιστήμια. Το να περιπολούν σήμερα οι αστυνομικοί μέσα στα πανεπιστήμια, όπως περιπολούν στους δρόμους δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι παρεμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή της διαπάλης των ιδεών»  Βέβαια όταν ο κ. Πάγκαλος προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις τη στιγμή που δεν είναι ένας τυχαίος παράγοντας του ΠΑΣΟΚ, αντιλαμβάνεται κανείς τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το πανεπιστημιακό άσυλο και κατά προέκταση για τους δημοκρατικούς θεσμούς.                        

                                  

    Αμπντουλάχ Οτσαλάν: Οχτώ χρόνια πέρασαν από τότε που η ελληνική κυβέρνηση τον παρέδιδε στα χέρια των Τούρκων. Ο Πάγκαλος και ο Σημίτης πρόδωσαν το κουρδικό έθνος!

 Το 1999 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέδιδε στην Τουρκία τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Η είδηση ότι ο Κούρδος ηγέτης  «φιλοξενούνταν» για δεκαπέντε μέρες στην ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας, σκάει σαν βόμβα.

Το απόγευμα εκείνης της μέρας ο Οτσαλάν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την πρεσβεία και η επίσημη ανακοίνωση ανέφερε ότι τα ίχνη του χάθηκαν όταν το αυτοκίνητο που τον μετέφερε στο αεροδρόμιο «εξαφανίστηκε» κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Λίγες ώρες αργότερα, τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα μετέδιδαν βίντεο με τις αποτρόπαιες εικόνες από τη μεταφορά του Οτσαλάν στην Άγκυρα.

Την αρχική έκπληξη διαδέχτηκε η οργή για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και για τους χειρισμούς της, που συνιστούσαν παράδοση του Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων πρακτόρων.

Η οργή μεγαλώνει, γιατί η κυβέρνηση διάλεξε το ίδιο βράδυ για να διατάξει επιχείρηση - «σκούπα» κατά των Κούρδων που ήταν εγκαταστημένοι στην πλατεία Κουμουνδούρου στην Αθήνα. Στην επιχείρηση, η Αστυνομία επιτίθεται με ιδιαίτερη σκληρότητα κατά των προσφύγων, τους συγκεντρώνει και τους μεταφέρει σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις με συνθήκες στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Τις μέρες εκείνες το ελληνικό κράτος του Σημίτη και του Πάγκαλου ξευτέλιζε την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο των Ελλήνων, ξευτέλιζε ότι απόμεινε από την περίφημη δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς των προγόνων μας. Η ελληνική κυβέρνηση τότε έδινε μαθήματα υπακοής και υποταγής στα ξένα αφεντικά της.

Τότε, δύο μέρες μετά την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους,  ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης εξέδιδε μια ανακοίνωση στην οποία έλεγε:  «Είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα, είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»

Με τις δηλώσεις εκείνες  του κ. Σημίτη, συνεχίζει στο σχόλιό του  κ. Βασιλάκος, έρχεται στο νου μας εκείνος ο διαβόητος Μέτερνιχ  Αυστριακός πολιτικός και διπλωμάτης, Καγκελάριος της Αυστρίας, υπέρμαχος της απολυταρχίας και κύριος εκφραστής της «Ιεράς Συμμαχίας». Έζησε από το 1773 μέχρι το 1859. Τι έλεγε τότε ο  πανίσχυρος Μέτερνιχ για τον επαναστατικό αγώνα του 1821 της Ελλάδας κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. «Συντρίψτε εν τη γενέσει την εξέγερση αυτή. Εξαφανίστε κάθε σπίθα επαναστατικής διάθεσης των Ελλήνων» . Και βέβαια ο Μέτερνιχ δεν στρέφονταν μόνο κατά του επαναστατικού αγώνα των Ελλήνων αλλά και εναντίον κάθε άλλου παρόμοιου λαϊκού αγώνα στην Ευρώπη αλλά και των γύρω άλλων περιοχών. Εναντίον κάθε επαναστατικού κινήματος. Η ιστορία φίλοι ακροατές επαναλαμβάνεται. Μπορεί ο Μέτερνιχ να πέθανε αλλά υπάρχουν άξιοι συνεχιστές του….Συνεχιστές τύπου Σημίτη και Πάγκαλου,που θεωρούν ένοπλες ανταρσίες και πράξεις βίας και τρομοκρατίας τον απελευθερωτικό αγώνα ενός ολόκληρου έθνους τριάντα εκατομμυρίων πολιτών, του κουρδικού έθνους.

 

2^ο ΘΕΜΑ:    Όπως κάθε Σάββατο, παρουσιάζονται θέματα διατροφικής υγείας, με τον     Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής.

Το θέμα της εβδομάδας:

Η μικροβιακή θεωρία της αρρώστιας: Αρρωσταίνουμε εξαιτίας των μικροβίων ή επειδή η άμυνα του οργανισμού μας βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα εξαιτίας ενός κακού τρόπου ζωής;

Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Κουμεντάκης: «Οι γιατροί, αγνοώντας το ρόλο που παίζει το ίδιο το άτομο στην πρόκληση ασθενειών στο σώμα του και ρίχνοντας όλη

την έμφαση σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως τα μικρόβια, κατόρθωσαν να προσδώσουν στη λέξη ΜΙΚΡΟΒΙΟ μια δυσανάλογη σπουδαιότητα και δύναμη στο ρόλο που παίζουν αυτοί οι οργανισμοί στη ζωή κάθε ανθρώπου.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα μικρόβια παίρνουν μέρος σε όλα τα φαινόμενα ασθενειών. Είναι πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα.  Είναι αυτά που παίρνουν μέρος σε όλες τις  διεργασίες που απαιτούν τη διάσπαση η την αποσύνθεση των συσσωρευμένων μέσα στο σώμα άχρηστων και τοξικών ουσιών , τις οποίες ο οργανισμός προσπαθεί να αποβάλει.

Αλλά η υπόθεση που κάνουν οι γιατροί, ότι τα μικρόβια αφού είναι παρόντα και ενεργά σε όλες τις ασθένειες, άρα είναι η αιτία αυτών των ασθενειών, είναι εξίσου λανθασμένη όσο θα ήταν μια άλλη  υπόθεση ότι δηλαδή τα μικρόβια αφού είναι παρόντα και ενεργά στις διεργασίες αποσύνθεσης που σχετίζονται με κάθε νεκρή οργανική ύλη, είναι και η αιτία του θανάτου αυτής της οργανικής ύλης. Αυτή η αναλογία φαινομενικά  είναι  δίκαιη και σωστή αλλά τελείως λανθασμένη. Π.χ. κανένας δεν θα έλεγε ότι επειδή το πτώμα ενός σκύλου που σαπίζει είναι γεμάτο βακτηρίδια, άρα αυτά τα βακτηρίδια είναι η αιτία του θανάτου του. Ξέρουμε ότι βρίσκονται εκεί σαν μέρος της αποσυνθετικής διεργασίας που γίνεται σαν αποτέλεσμα του θανάτου του σκύλου. ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.    Επειδή δηλαδή το σώμα  ενός ανθρώπου είναι γεμάτο από τοξίνες, οι οποίες αποτελούν τροφή για τα μικρόβια, επόμενο είναι εκεί να αναπτυχθούν και να δράσουν τα μικρόβια.             ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ  ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ : Η μία στηρίζεται στη φιλοσοφία που βλέπει την ασθένεια σαν κάτι που συμβαίνει στον άνθρωπο από ατυχία, συμπτωματικά, σαν κάτι που μπαίνει στο σώμα απ' εξω, το μικρόβιο η το βακτηρίδιο, το οποίο πρέπει να καταπολεμηθεί και να νικηθεί Η άλλη στηρίζεται σε μια φιλοσοφία που συνειδητοποιεί ότι κάθε ασθένεια προέρχεται μέσα από το σώμα, αυτοδημιουργείται σαν αποτέλεσμα λαθών και σφαλμάτων στη ζωή του ατόμου (κακή διατροφή και φροντίδα του ατόμου, αρνητικά συναισθήματα, στρες, κακές συνήθειες κλπ), και είναι τυφλή απόπειρα της φύσης να επιφέρει αυτοθεραπεία. Είναι δύο διαμετρικά αντίθετες και αντιφατικές φιλοσοφίες περί την ασθένεια. 

  Εκπομπή της 3-3-07:

1^ο ΘΕΜΑ: Νόμος πλαίσιο για την παιδεία. Είπε εισαγωγικά ο κ. Βασιλάκος: Σήμερα το κεφάλαιο ζητάει από την ανώτατη εκπαίδευση μια μεγάλη μάζα φθηνού κι ευέλικτου εργατικού δυναμικού, καθώς και ερευνητικές εργασίες που θα συμβάλλουν στη διαιώνιση των κερδών του και της εξουσίας του. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ , λοιπόν, σπρώχνονται να υπηρετήσουν αυτές τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και ο υπό ψήφιση νόμος δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο για να παίξουν τα ιδρύματα αυτόν το ρόλο.  Στη λειτουργία των ιδρυμάτων πρέπει να υιοθετηθούν οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης, η κουλτούρα και οι αξίες της καπιταλιστικής αγοράς. 
     Ο κ. Τάκης Πολίτης: Στη συνέχεια ο κ. Τάκης Πολίτης επ. καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε τηλεφωνική του παρέμβαση είπε σχετικά: «Με το νόμο πλαίσιο επιχειρείται 1) μια μετάλλαξη του πανεπιστήμιου από δημόσιο σε κρατικό , 2) Σαφής περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων  μέσα στον πανεπ/κό χώρο, που εκφράζεται με τον περιορισμό του  παν/κού ασύλου και 3) Η προσπάθεια ζεύξης του πανεπ/μίου με την αγορά εργασίας μέσα από μια φιλελεύθερη αντίληψη η οποία θέλει να χρησιμοποιεί το πανεπ/μιο σαν ένα χώρο παραγωγής έρευνας και γνώσης χρήσιμης αποκλειστικά στην αγορά εργασίας.
     2^ο ΘΕΜΑ: Παρουσιάστηκε με συντομία η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη περασμένη Κυριακή στη συνοικία Αγ. Παντελεήμονα,   με θέμα «Γυναίκα και αυτοδιοίκηση» . Καλεσμένη στην εκπομπή ήταν η κ. Χρυσάνθη Πετεινάρα – Βασιλάκου συντονίστρια της εκδήλωσης ενώ τηλεφωνική παρέμβαση έγινε από τις ομιλήτριες. Σχετικά με το σκοπό της εκδήλωσης είπε η κ. Πετεινάρα: Η 8 Μάρτη Παγκόσμια  ημέρα της γυναίκας δεν είναι ημέρα γιορτής, είναι ημέρα μνήμης, ημέρα θύμησης αγώνων των γυναικών  που το1857 ξεσηκώθηκαν, έκαναν διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς ,ίδιο ωράριο εργασίας και ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η διαδήλωση εκείνη  διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία. Το 1910 η ημέρα αυτή καθιερώθηκε σαν παγκόσμια ύστερα από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, προέδρου των σοσιαλιστριών της Γερμανίας σε συνέδριο Σοσιαλιστριών στην Κοπενχάγη.
     Η Πολιτιστική Περιβαλλοντική Παρέμβαση (Συνοικιακό Συμβούλιο) Αγ. Παντελεήμονα αποφάσισε για φέτος να αφιερώσει  την ημέρα αυτή στις γυναίκες εκείνες που συμμετείχαν στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη για την Αυτοδιοίκηση, και σε όλες εκείνες που συμμετείχαν σε εκλογικές διαδικασίες περασμένων χρόνων. Η κ.  Χρυσάνθη Πετεινάρα – Βασιλάκου αναφέρθηκε στις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή   με καλεσμένες ,εκπροσώπους των γυναικείων οργανώσεων, την κ Δώρα Μέλλου εκπρόσωπο της  ΕΓΕ. , την κ Αργυρώ Χαλάτση εκπρόσωπο του Συλλόγου Γυναικών Καρδίτσας, την κ. Ελπίδα Καγιά- Γεωργαντζοπούλου εκ μέρους της Γυναικείας Πρωτοβουλίας και  τη κ. Ελένη Ζησοπούλου-Κατσαούνη, αντιδήμαρχο εκ μέρους  της Αυτοδιοίκησης.  
    Πιστεύουμε , είπε η κ. Πετεινάρα, ότι η συμμετοχή της γυναίκας στην εκλογική διαδικασία είναι το πρώτο βήμα υπεύθυνο και τολμηρό αλλά ουσιαστικό και πολύτιμο. Υπεύθυνο και τολμηρό γιατί αποφάσισαν να αφιερώσουν τον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν στα κοινά για το καλό της κοινωνίας και γιατί στάθηκαν απέναντι , αντιμέτωπες σε μια νοοτροπία, σε μια προκατάληψη με βαθιές ρίζες, προκατάληψη αιώνων που θέλει την γυναίκα με περιορισμένη συμμετοχή στα καινά και όχι μόνο. Οι διεκδικήσεις και οι αγώνες των γυναικών θα πρέπει να είναι  ενωτικοί μαζικοί με όλους τους εργαζόμενους μαζί με τους άνδρες.  Δεν μας χωρίζει τίποτε ,οι στόχοι είναι κοινοί ενάντια σε ένα σύστημα το οποίο καθιέρωσε ,διατήρησε και εξακολουθεί  να διατηρεί κοινωνικές, ταξικές και φυλετικές διακρίσεις.
    3^ο ΘΕΜΑ:  κάθε Σάββατο,   παρουσιάζονται θέματα διατροφικής υγείας, με τον  κ. Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής. Το θέμα που παρουσιάστηκε ήταν: «Ο προστάτης και η αντιμετώπιση των προβλημάτων του». Είπε σχετικά ο κ. Κουμεντάκης: « Το πρόβλημα αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών, καθώς έχει υπολογιστεί, ότι το 80% του ανδρικού πληθυσμού θα υποβληθεί κάποια φορά στη ζωή του σε ειδική θεραπεία για υπερπλασία του προστάτη (καλοήθη νόσο), ενώ το 30% όσων από αυτούς φθάσει τα ογδόντα θα χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Ο προστάτης είναι ένας αδένας που έχει το σχήμα  και το μέγεθος κάστανου, αλλά όταν διογκώνεται μπορεί να φτάσει το μέγεθος ενός πορτοκαλιού. Βρίσκεται βαθειά μέσα στην ηβική περιοχή, του άνδρα,  κάτω ακριβώς από την κύστη και περιβάλλει την ουρήθρα. Συνήθως μετά το πεντηκοστό έτος του άνδρα αρχίζουν να εμφανίζονται τα προβλήματα που εκδηλώνονται με δυσκολία στην ούρηση και παρεμπόδιση της καλής αποβολής των ούρων. Ο άνδρας κατά τη διάρκεια του νυχτερινού κυρίως ύπνου ξυπνάει αρκετές φορές για να ουρήσει. Η διόγκωση του προστάτη πιέζει την ουρήθρα και δημιουργούνται έτσι τα προβλήματα κατά την ούρηση. 
     Ως οι κύριες αιτίες εμφάνισης της πάθησης θεωρούνται τα υψηλά επίπεδα λίπους στη τροφή ( γαλακτοκομικά και κρέατα), υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα του άνδρα, έλλειψη κίνησης και γυμναστικής, το αυξημένο στρες και  τα αρνητικά εν γένει συναισθήματα. 
     Επίσης σημαντικά προβλήματα στον προστάτη προκαλεί η μη εκσπερμάτωση του άνδρα όταν φτάνει σε πλήρη σεξουαλικό οργασμό. Επίσης η παχυσαρκία συσχετίζεται με τον καρκίνο του προστάτη. Παχείς άνθρωποι με μεγάλες κοιλιές και όσοι ζουν καθιστική ζωή είναι πιο επιρρεπείς στη διόγκωση του προστάτη, επειδή τόσο το πάχος όσο και η καθιστική ζωή παρεμποδίζουν την κυκλοφορία στην περιοχή της λεκάνης και η επακολουθούσα στάση του αίματος είναι ίσως βασική αιτία της διόγκωσης του προστάτη.       Σε κάθε μορφή ανωμαλίας του προστάτη, μπορεί γενικά, να βοηθήσει μια αποτοξινωτική αγωγή και μια αλλαγή του τρόπου διατροφής και διαβίωσης. Μόνο σε πολύ προχωρημένες καταστάσεις, που όλα τα άλλα μέτρα αποτυχαίνουν, και που τα ενοχλήματα είναι πολύ  σοβαρά και έντονα, μπορεί ο πάσχων να καταφεύγει στη χειρουργική επέμβαση, σαν το τελευταίο καταφύγιο. Πρέπει όμως να γνωρίζει ότι η χειρουργική επέμβαση στο 70% των περιπτώσεων επιφέρει σεξουαλική ανικανότητα. Τα φάρμακα που παίρνουν οι πάσχοντας από προστάτη θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θεραπεύουν, παρά μόνο αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα, δηλαδή περιορίζουν τη συχνοουρία κλπ.  Επί πλέον προκαλούν πάμπολες παρενέργειες 

   Η εκπομπή της 10-3-07

Η εκπομπή του  Σάββατο 10-3-07 ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στην 97^ηεπέτειο του ΚΙΛΕΛΕΡ.
   Καλεσμένοι στο ραδιοθάλαμο  ήταν:
      Ο παλαίμαχος αγροτοσυνδικαλιστής κ. Μενέλαος Καραγιάννης ο οποίος ανέσυρε μνήμες από τους αγώνες της αγροτιάς της δεκαετίας του 1970 και η κ. Χρυσάνθη Πετεινάρα – Βασιλάκου η οποία αφηγήθηκε ιστορικά ντοκουμέντα από το βιβλίο «ΚΕΛΕΛΕΡ» του Γιώργου Καρανικόλα.  
    Τηλεφωνικές παρεμβάσεις έκαναν οι κ.κ. Ραχμάνης Γιάννης από την Ανάβρα, Σαξώνης Βασίλης από τον Κέδρο, Ρίτσιος Γιάννης από τα Σερβωτά και Καρακώστας Χρήστος από τον Παλαμά, οι οποίοι αναφέρθηκαν στην οργάνωση και στους αγώνες της αγροτιάς του νομού μας κατά τις δεκαετίες του 1970 -1980, αλλά και στα προβλήματα και στις προοπτικές του σήμερα.   
       Αρχικά ο κ. Βασιλάκος είπε για το Κιλελέρ:  «Στις 6 του Μάρτη, κάθε χρόνου, εκτός από τα  χρόνια της εφτάχρονης φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών, γίνεται μνημόσυνο στη μνήμη των θυμάτων του Κιλελέρ. Σ΄ένα μικρό χωριό έξω από τη Λάρισα, που το σημερινό του όνομα είναι Κυψέλη, γίνεται ιερό προσκύνημα, για κείνους που έδωσαν τη ζωή τους πέφτοντας δολοφονικά από αδελφικές σφαίρες. 
       Στις 6 Μάρτη του 1910 στα συλλαλητήρια που έγιναν από τους λευκούς σκλάβους του Θεσσαλικού κάμπου, βάφτηκε με αίμα η Θεσσαλική γη. Κι΄από τότε έμεινε το Κελελέρ εθνικό σύμβολο. Υψώθηκε πάνω από μίση και πάθη. Μπήκε στις καρδιές των Ελλήνων σα μια εθνική γιορτή που συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες, γιατί συμβολίζει τις ατέρμονες θυσίες και τους σκληρούς αγώνες του Έλληνα αγρότη. Γιατί σαν λαμπερό αστέρι καθοδηγεί και διδάσκει. Γιατί φέρνει, μ΄ανατριχίλα, στη σκέψη μας το πόσο σκληροί κι΄ανάλγητοι ήταν οι «Έλληνες» τσιφλικάδες και πόσο μαύρη και ταπεινωτική ζωή έκαναν οι δυστυχισμένοι καλλιεργητές της γης, οι κολίγοι» (απόσπασμα από το βιβλίο ΚΙΛΕΛΕΡ του Γ.Καρανικόλα».
        Ο κ. Μενέλαος Καραγιάννης αναφέρθηκε σε γεγονότα της εποχής μετά το 1974 τονίζοντας ότι, όπως τους αγροτικούς αγώνες στις αρχές του περασμένου αιώνα (μετά το 1900), ξεκίνησαν Καρδιτσιώτες αγωνιστές της αγροτικής ιδέας, έτσι και μετά τη πτώση της δικτατορίας (1974) τους αγροτικούς αγώνες σε πανελλαδικό επίπεδο, για καλύτερες μέρες , τις ξεκίνησαν πάλι Καρδιτσιώτες αγωνιστές. Η Καρδίτσα είναι αγροτοσυνδικαλιστομάνα, και έχει πολλά να δείξει στο χώρο αυτό. Επίσης αναφέρθηκε στην πρώτη συγκέντρωση που έγινε στην Καρδίτσα το Γενάρη του 1975 και ήταν η πρώτη πανελλαδικά, όπου 13.000 αγρότες στην πλατεία Πλαστήρα, συγκεντρώθηκαν για να απαιτήσουν την λύση μιας σειράς αιτημάτων.  Τότε μας απαγόρευαν να κάνουμε το συλλαλητήριο με διάφορες προφάσεις, αλλά εμείς δεν κάναμε πίσω. Παραλλήλισε του δουλοπαροίκους αγρότες της εποχής του Κιλελέρ με τους σημερινούς αγρότες, με τη διαφορά ότι τη σοδειά τους τότε την έπαιρναν οι τσιφλικάδες ενώ σήμερα την παίρνουν οι πολυεθνικές και τα διάφορα καρτέλ.
      Ο κ. Γιάννης Ραχμάνης αναφέρθηκε και αυτός στο πρώτο συλλαλητήριο που έγινε το 1975 στους Σοφάδες και ανέφερε μια σειρά από ονόματα αγωνιστών της εποχής εκείνης από την περιοχή Σοφάδων όπως οι Μπάτρας, Κ. Κουκουβάνης ,  Β. Ζαχαρόπουλος, Στ. Σαλλαγιάννης,  Γ. Σαλταγιάννης  και πολλοί άλλοι. Ταυτόχρονα έγιναν συλλαλητήρια και στη Καρδίτσα και στο Παλαμά. Αρχές του 1975 έγιναν οι πρώτοι αγροτικοί σύλλογοι στο νομό (Καρδίτσας, Παλαμά και Σοφάδων), στην πορεία έγιναν και άλλοι  και ύστερα από λίγα χρόνια (μάλλον το 1978) έγινε και η Ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων. Τόνισε και ο κ. Ραχμάνης  «ότι  ο νομός Καρδίτσας ήταν στην κυριολεξία η πρωτοπορία σε όλη την Ελλάδα, και ότι εδώ αναστήθηκε το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα μετά τη χούντα». Υπογράμμισε ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε. που εφαρμόζει και ακολουθούν σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πρέπει να εκφράζει κανένα μικρομεσαίο αγρότη εκτός από τους ελάχιστους μεγαλοαγρότες. Και κλείνοντας είπε ότι για να ορθοποδήσει το αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα, θα πρέπει να φύγουν από τη μέση όλοι εκείνοι που βάζουν πάνω από τα κοινά συμφέροντα της αγροτιάς τα προσωπικά και τα κομματικά συμφέροντα.
      Ο κ. Βασίλης Σαξώνης στάθηκε πιο πολύ στον τετραήμερο αποκλεισμό της Καρδίτσας που έγινε το 1980 από τα τρακτέρ σε ένα μεγαλειώδες, μαζικό και ενωτικό συλλαλητήριο που ανάγκασε τότε την αστυνομία να επέμβει χαράματα και με αντικλείδια και άλλους τρόπους έβαζε μπροστά τη μηχανή των τρακτέρ και τα κατέβαζε από τους δρόμους για να ελευθερωθούν και δοθούν στην κυκλοφορία. Υπογράμμισε και ο κ. Σαξώνης τη αναγκαιότητα για ενωτικό συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα όπως τότε, και εξέφρασε την πικρία του για όσα συμβαίνουν σήμερα, και την αγωνία του για τις μελλοντικές εξελίξεις στον αγροτικό χώρο. 
     Ο παλαίμαχος αγωνιστής κ. Γιάννη Ρίτσιος στην ερώτηση του κ. Βασιλάκου εάν οι αγώνες τώρα δικαιώθηκαν, απάντησε ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Είπε και αυτός, ότι τότε είχαμε τους κοτσαμπάσιδες που έπαιρναν σχεδόν ολόκληρη τη σοδιά των κολίγων, και τώρα έχουμε τις πολυεθνικές που μας τα παίρνουν όλα…Θύμισε εκείνα τα περίφημα λόγια του 1980 των κυβερνήσεων της Ν.Δ. ότι με την ένταξή μας στην ΕΟΚ οι αγρότες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια και σήμερα δεν τρώνε ούτε με σκουριασμένα! και έκλεισε την τηλεφωνική του παρέμβαση με την προτροπή για ενωτικούς μαζικούς και ταξικούς αγώνες και όχι να δεχόμαστε να μας χωρίζουν σε κόκκινους, πράσινους και γαλάζιους αλλά ενωμένοι σαν μια γροθιά να δίνουμε τις συνδικαλιστικές μάχες.
     Ο κ. Χρήστος Καρακώστας είπε ότι βρισκόμαστε σε μια ιστορική φάση όπου γίνονται μεγάλες αλλαγές αλλά στην Ελλάδα δεν ετοιμαστήκαμε γιαυτή την αλλαγή και πληρώνουμε τώρα αυτές τις καθυστερήσεις οι οποίες οφείλονται  κυρίως σε έλλειψη πολιτικής και φέρνουν οι αρμόδιοι τεράστια πολιτική ευθύνη. Εξάλλου οι ίδιοι οι αγρότες δεν ήταν έτοιμοι και σήμερα είναι κυριολεκτικά ζαλισμένοι και δεν ξέρουν πώς να προσανατολιστούν, δεν έχουν μια συγκεκριμένη πρόταση, κολυμπάνε σε θολά νερά. Από την άλλη έχουμε ένα αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα το οποίο υπακούει σε κομματικά κελεύσματα, δεν είναι αυτόνομο και κατά συνέπεια δεν μπορεί να σχεδιάσει για τα συμφέροντά του. Σήμερα έχουμε ανάγκη από ένα αυτόνομο, χειραφετημένο, ανεξάρτητο κίνημα.
      To αφιέρωμα στο Κιλελέρ έκλεισε ως εξής η κ. Χρυσάνθη Πετεινάρα  αφηγούμενη τα γεγονότα του Κιλελέρ : «Οι εισαγγελείς κατ΄εντολήν της κυβέρνησης πήραν τον ποινικό νόμο και άρχισαν τις συλλήψεις. Τα συλλαλητήρια χαρακτηρίστηκαν ως «έκνομος ενέργεια στρεφομένη κατά του καθεστώτος».  Όλοι οι αρχηγοί των αγροτικών συλλόγων κλείστηκαν στα μπουντρούμια και αργότερα έγιναν δύο δίκες στα κακουργιοδικεία Λαμίας και Χαλκίδας. Οι ένορκοι όμως στάθηκαν τίμιοι και δεν άκουσαν τις εισηγήσεις της Κυβέρνησης και των τσιφλικάδων. Διαδόθηκε μάλιστα πως οι τσιφλικάδες προσπάθησαν να τους εξαγοράσουν με μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά δεν τα κατάφεραν.   Και ενώ λοιπόν οι εισαγγελείς υποστήριξαν την κατηγορία με υβριστικούς μύδρους ενάντια στην αγροτική τάξη, οι ένορκοι πέταξαν στα σκουπίδια το κατηγορητήριο και αθώωσαν τους αγρότες.  Οι δίκες αυτές έδειξαν πως η  άρχουσα τάξη με την τρομοκρατία θέλησε να σταματήσει τον τροχό της ιστορίας. Η αγροτική ιδέα όμως γιγαντώθηκε. Η σημαία του αγροτισμού υψώθηκε πιο ψηλά. Η τρομοκρατία προσωρινά αναστέλλει την άνοδο. Οι ιδέες που εκφράζουν αιτήματα και πόθους των τάξεων που ανέρχονται νικούν. Αυτό διδάσκει η ιστορία. 
     Και στη περίπτωση αυτή οι αγρότες της Θεσσαλίας στον αγώνα τους βγήκαν νικητές. Η νίκη τους βέβαια δεν ήταν ολοκληρωτική γιατί προδόθηκαν από τους πολιτικού ηγέτες τους και απ΄όλα τα αστικά κόμματα»…  

  

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…Αν κάποιος θεωρούσε, πριν από μερικούς μήνες, ότι η κατάσταση στο κατεχόμενο Ιράκ δεν μπορούσε να γίνει χειρότερη, τότε σίγουρα διαψεύστηκε. Ένα σχεδόν χρόνο μετά τις εκλογές που δρομολόγησαν οι κατοχικές δυνάμεις, σε έναν ύστατο ελιγμό να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση της εθνικής κυριαρχίας, η καθημερινότητα του μέσου Ιρακινού, ιδιαίτερα στη Βαγδάτη, ποτέ δεν ήταν χειρότερη.

Η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μάλικι, που θεωρητικώς είναι κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», χρειάστηκε περισσότερους από 5 μήνες για να σχηματιστεί και επί της ουσίας παραμένει απούσα από τα μείζονα ζητήματα, καθώς εναγωνίως οι εθνοτικές και θρησκευτικές συνιστώσες της προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ τους. Την ίδια ώρα, η χώρα βυθίζεται με ταχύτατους ρυθμούς στο χάος. Οι τουλάχιστον ύποπτες αν όχι προβοκατόρικες επιθέσεις με στόχο πολίτες διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων ή ιερούς τόπους, με αποκορύφωμα τη βομβιστική επίθεση κατά του χρυσού ιερού σιιτικού τεμένους της Σαμάρα, στις 22 Φλεβάρη, πέτυχαν τελικά το σκοπό τους: Τα θρησκευτικά και εθνοτικά μίση αναζωπυρώθηκαν.

 

3^ο ΘΕΜΑ: Κάθε Σάββατο,  θέματα διατροφικής υγείας, με τον  Παναγιώτη Κουμεντάκη Δρ. διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής. Το θέμα αναφέρονταν στο Ανοσοποιητικό Σύστημα

Ο κ. Κουμεντάκης είπε ότι το ανοσοποιητικό ή ανοσολογικό ή αμυντικό σύστημα (Α.Σ.)έχει την ικανότητα να προστατεύει τον οργανισμό μας από κάθε είδους εξωτερικούς παθογόνους ή μη παράγοντες – εισβολείς, όπως τοξίνες, μικρόβια κ.ά. Χάριν αυτού του μηχανισμού άμυνας του οργανισμού μας επέζησε η ανθρωπότητα στο διάβα της ιστορίας του, τότε που δεν υπήρχε ούτε ιατρική επιστήμη ούτε χημικά φάρμακα. Όσο ποιο δυνατό είναι το ανοσολογικό μας σύστημα τόσο λιγότερο αρρωσταίνουμε. Με ένα τέλειο αμυντικό σύστημα ο άνθρωπος δεν προσβάλλεται από καμία αρρώστια ή οποιαδήποτε πάθηση. Το Α.Σ. χάνει τη δύναμή του  από την κακή διατροφή , από τις κακές συνήθειες, από έλλειψη ποιοτικού και επαρκούς ύπνου, από τις αρνητικές σκέψεις, από την έκλειψη γυμναστικής, από ένα μολυσμένο περιβάλλον στο οποίο ενδεχομένως ζούμε και από τα φάρμακα που παίρνουμε. Από τα παραπάνω τόνισε ο κ. Κουμεντάκης γίνεται φανερό ότι, εάν θέλουμε να έχουμε υψηλής στάθμης Α.Σ. και να μη τρέχουμε στους γιατρούς οι οποίοι κατά κανόνα φάρμακα θα μας δώσουν, θα πρέπει να προσέχουμε τους παραπάνω παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για το επίπεδο της υγείας μας.

 

       

 

 

 

 

 

 

Η εκπομπή της 20-1-07:

 1^ο ΘΕΜΑ:H αναθεώρηση των άρθρων  16  και 24 του Συντάγματος αποσκοπεί στην αναβάθμιση της παιδείας και την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος ή στην εμπορευματοποίησή τους;

Έχουμε τηλεφωνική παρέμβαση από τους:

 α) κ. Κώστα Αλισανδράκη καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για το άρθρο 16  και

β)   κ. Στέργιο Βέργο καθηγητή ΤΕΙ Λάρισας – Δ/ντή τμήματος Δασοπονίας για το άρθρο 24

 

Ξεκινώντας την εκπομπή ο κ. Βασιλάκος είπε:

Τα άρθρα 16 και  24 του Συντάγματος  τροποποιούνται, για χάρη των πολλών ή των λίγων;  Δυστυχώς όλα ιδιωτικοποιούνται,  όλα βγαίνουν στο σφυρί, όλα στο ξεπούλημα. Ας φυλαχθούμε, φοβάμαι μήπως κάποια ώρα, δεν γνωρίζω αν θα είναι αργά ή γρήγορα πάρουν απόφαση να ιδιωτικοποιήσουν και τα σπίτια μας…

       Αρθρο 16 : Σύμφωνα με τη κυβέρνηση  τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση, ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών θα ωφελήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο, ότι η κυβέρνηση δουλεύει για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου, η ίδρυση των ιδ. Παν. δεν επηρεάζει τα δημ. Παν. Αυτά και άλλα πολλά λένε, είναι αλήθεια άραγε;

Σχετικά με το θέμα αυτό ο κ. Αλισανδράκης  είπε μεταξύ άλλων: Αρχικά να πούμε ότι η ιδιωτικοποίηση των παν. δεν ξεκινάει με το άρθρο 16 , ήδη υπάρχουν μια σειρά νομοθετήματα τα οποία από τη μια μεριά ωθούν το πανεπ. να λειτουργήσει σαν ιδιωτική επιχείρηση        και από την άλλη μεριά δίνουν τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις να παρεμβαίνουν σε πανεπιστημιακά πράγματα. Αυτό που ενδιαφέρει την άρχουσα τάξη είναι να βάλει το πανεπ. στη υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου από τη μια μεριά και  από την άλλη να προβάλλει ένα μοντέλο αποφοίτων τέτοιων που θα είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της εργοδοσίας και ως προς τη γνώση που θα έχουνε αλλά και ως προς την νοοτροπία και την ιδεολογία που θα κουβαλούν. Αυτό είναι επίσημη πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης, διατυπώνεται στη στρατηγική της Λεισαβώνας, (σύνοδος κορυφής έτους 2000) όπου τέθηκε ως στόχος μέχρι το 2010 η Ε.Ε. να γίνει πιο ανταγωνιστική βασισμένη στη γνώση, που σημαίνει ότι η γνώση πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του κέρδους των επιχειρήσεων, κάτι που δε μπορεί να γίνει με τα δημ. παν. Ως προς το επίπεδο εκπαίδευσης οι επιχειρήσεις δεν θέλουν οι υπάλληλοί τους να έχουν γενικές γνώσεις παρά χρηστικές γνώσεις και δεξιότητες, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της επιχείρησης.  Έτσι όλα αυτά είναι διαδικασίες που ξεκίνησαν πριν από την αναθεώρηση του άρθ. 16 και που στοχεύουν να λειτουργούν τα πανεπ. σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες στις επιχειρήσεις να επενδύσουν άμεσα στην εκπαίδευση. Έτσι η παιδεία γίνεται ένα είδος εμπορεύσιμο, όπως εμπορεύσιμα έχουν γίνει και άλλα πράγματα όπως η υγεία, ο πολιτισμός ο αθλητισμός.

       Στα πλαίσια των κανόνων ανταγωνισμού που βάζει η Ε.Ε. δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτικές και δημόσιες δραστηριότητες, όσον αφορά τη στάση του κράτους. Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο και άρα το επιχείρημα ότι δεν θα χρηματοδοτηθούν τα ιδ. παν. είναι ανακριβές. Κάτι που είναι πολύ σοβαρό, είναι το ότι σε κάποια φάση τα δημ. παν. θα αναγκασθούν να λειτουργούν ως ιδιωτικά.

Αρθρο 24  Εισαγωγικά ο κ. Βασιλάκος είπε: Η αναθεώρηση του άρθρου 24 σε συνδυασμό με το άρθρο 117 του Συντάγματος, δεν είναι παρά η «κορυφή του παγόβουνου», της δασοκτόνας και αντιπεριβαλλοντικής πολιτικής που ακολουθούν  τις τελευταίες  δεκαετίες οι κυβερνήσεις  της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό γιατί η πολιτική των δύο αυτών κομμάτων, καθορίζεται από την αντίληψη ότι η γη, τα δάση και γενικότερα το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν εμπόρευμα και επομένως μπορούν να γίνουν αντικείμενο στυγνής κερδοσκοπίας στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς. Όσο κανείς μελετά και εμβαθύνει στο θέμα διαπιστώνει ότι πρόκειται για ανεπανάληπτο έγκλημα σε βάρος του φυσικού πλούτου και της λαϊκής περιουσίας.

Στην παρέμβασή του ο κ. Βέργος είπε μεταξύ άλλων:

Όπως  είναι σήμερα το Σύνταγμα διατυπωμένο στο άρθ. 24 και 117 εξυπηρετεί ικανοποιητικά τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Τρία είναι τα σημεία που επιδιώκει η αναθεώρηση του άρθ.24:

α) Βάζει ένα ζήτημα διάκρισης των δασών και των δασικών εκτάσεων, θέλει να τα ξεχωρίσει, λες και δεν είναι ένα ενιαίο οικοσύστημα,

 β) Βάζει το όριο του 1975 δηλαδή ό,τι έγινε μέχρι τότε παραγράφεται ή  νομιμοποιείται, όσοι δηλαδή από το 1950 μέχρι το 1975  παράνομα και αυθαίρετα αποψίλωσαν,  κατέλαβαν και καταπάτησαν δημόσιες εκτάσεις αλλάζοντας χρήση, νομιμοποιούνται και χαρίζονται ως οικοπεδική γη  στους δασοφάγους  «ιδιοκτήτες τους»

γ) Ίσως το πιο επικίνδυνο, είναι το ότι θέλει να ορίσει εξαρχής τι είναι δασική έκταση, και εδώ είναι το φιλέτο: Δύο νούμερα για να κατανοήσει κανείς το ζήτημα: Τα δάση μας είναι κάπου 15 εκατομμύρια  στρέμματα, συγκριτικά λίγα  σε σχέση με τα 70 εκατομ. στρέμματα που είναι οι δασικές εκτάσεις.  Και δασικές εκτάσεις εννοούμε εκείνες που έχουν αραιά βλάστηση (θάμνους και χλόη για βοσκή) και τα οποία είναι πολυτιμότατα οικοσυστήματα για τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Όλες αυτές οι δασικές εκτάσεις είναι δημόσια γη και θέλει η κυβέρνηση  να  την εκχωρήσει στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι με αυτό τον αποχαρακτηρισμό θα περιέλθουν στους οικοπεδοφάγους από 30 έως 50 εκατομμύρια στρέμματα δασικές εκτάσεις.

ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ : Μέσα από αυτή την αναθεώρηση ποιος θα κερδίσει τελικά  κ. Βέργο , ο λαός ή το κεφάλαιο με τις οργανωμένες επιχειρήσεις και τους οικοπεδοφάγους;

ΒΕΡΓΟΣ: Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ευνοηθούν τα λαϊκά στρώματα, παρά όλοι εκείνοι που στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης είναι έτοιμοι να καταλάβουν τεράστιες εκτάσεις, για να δημιουργήσουν τα όποια συγκροτήματα και τουριστικές υποδομές, αυτοί λοιπόν θα ευνοηθούν.  Πέραν όμως όλων των παραπάνω κατέληξε ο κ. Βέργος το ισχύον σύνταγμα, από το 1975, ανέθετε στην πολιτεία το δικαίωμα και την υποχρέωση να περιφρουρήσει τη δασική κρατική περιουσία συντάσσοντας δασολόγιο (απογραφή και χαρτογράφηση των δασών) και δασικό κτηματολόγιο πράγματα που σκοπίμως δεν έγιναν. Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα περιβαλλοντικής πολιτικής ή μάλλον δεν υπάρχει περιβαλλοντική πολιτική διότι δεν θέλησαν και δεν θέλουν  να την κάνουν, διότι με τον τρόπο αυτό οι δασικές εκτάσεις θα προφυλλάσονταν αποτελεσματικά από κάθε λογής οικοπεδοφάγους.                                      

        

2^ο ΘΕΜΑ: Κάθε Σάββατο παρουσιάζονται θέματα υγείας με το  κ. Παναγιώτη  Κουμεντάκη Δρ Διατροφικής – Οικολογικής Ιατρικής. Ο λόγος περί δυσκοιλιότητας :   

Δυσκοίλιος χαρακτηρίζεται κάποιος όταν δεν ενεργείται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, όταν τα κόπρανά του δεν είναι φυσιολογικά και  όταν δεν εκκενώνει τις φυσιολογικές – κανονικές ποσότητες . Η αιτίες που προκαλούν την δυσκοιλιότητα είναι α) η διατροφή εκείνη, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη  ινών, οι οποίες  ίνες  βρίσκονται άφθονες στα φυτικά προϊόντα. Οι ίνες είναι  ζωτικό θρεπτικό στοιχείο, ουσιώδες στην ανθρώπινη υγεία. Το διαιτολόγιο των Ελλήνων είναι πολύ ελλιπές σε ίνες και αυτό οδηγεί σε πολλά προβλήματα υγείας, όπως αιμορροΐδες, δυσκοιλιότητα, κιρσούς , διαβήτη, κα μια βασική αιτία καρκίνου.  Τα ζωικά προϊόντα είναι φτωχότατα σε ίνες.

 β) Από έλλειψη κίνησης και γενικότερα γυμναστικής και γ) από την παρουσία άγχους, έντασης ,στρες. Για τα φάρμακα που χορηγούνται κατά της δυσκοιλιότητας, ο κ. Κουμεντάκης είπε ότι αυτά μπορεί να αντιμετωπίζουν πρόσκαιρα το πρόβλημα, αλλά μακροπρόθεσμα προκαλούν σοβαρές επιπλοκές στη λειτουργία του εντέρου και γενικότερα βλάβες στον οργανισμό. Για να έχουμε σωστή λειτουργία του εντέρου και άρα κανονικές κενώσεις, θα πρέπει να τρώμε λαχανικά, σαλάτες, φρούτα, ωμούς ξηρούς καρπούς, σκούρα δημητριακά και  όσπρια. Τα ζωικά προϊόντα είναι πάμφτωχα σε ίνες και άρα είναι υπεύθυνα για την κακή λειτουργία του εντέρου και την παρουσία δυσκοιλιότητας. Θα πρέπει να κινούμαστε, και θα πρέπει να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας και να αποφεύγουμε τις αρνητικές σκέψεις, το άγχος και την καθημερινή ένταση.