Επισκέψιμο Αγρόκτημα Βασιλάκου. Βιολογικές Καλλιέργειες
           Επισκέψιμο Αγρόκτημα Βασιλάκου. Βιολογικές Καλλιέργειες
            Επισκέψιμο Αγρόκτημα Βασιλάκου. Βιολογικές Καλλιέργειες
             Επισκέψιμο Αγρόκτημα Βασιλάκου. Βιολογικές Καλλιέργειες

ΤΟ ANTIKOMOΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ – Η ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ- ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ

 Μέσα από τρεις συνέχειες θα προσπαθήσουμε να δώσουμε, μια αντικειμενική, όσο γίνεται, εικόνα στο θέμα.

Α΄ Μέρος:

            Ο λόγος για τον οποίο γράφουμε αυτές τις σκέψεις, είναι το αντικομουνιστικό μνημόνιο που η ευρωπαϊκή αστική τάξη, μέσω του Σουηδού βουλευτή Γ. Λίντμπλαντ,. κατέθεσε στην πολιτική επιτροπή της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της  Ευρώπης στις  14/12/2005 με τίτλο για την "Ανάγκη Διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων", και το οποίο ψηφίστηκε από την ολομέλεια στις 24-1-2006. Αναφέρει μεταξύ άλλων το μνημόνιο: «….Τα ολοκληρωτικά κομουνιστικά καθεστώτα που άσκησαν εξουσία στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι στην εξουσία σε αρκετές χώρες του κόσμου, έχουν χαρακτηριστεί χωρίς εξαιρέσεις, από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων….Οι παραβιάσεις αυτές  περιλαμβάνουν ατομικές και συλλογικές δολοφονίες, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτοπίσεις, βασανιστήρια, δουλική εργασία και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου…»

            ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Πέντε είναι τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, τα οποία δοκιμάστηκαν και εφαρμόστηκαν στην ιστορία του ανθρώπου. Πρόκειται κατά σειρά για: 1) το σύστημα της κοινοκτημοσύνης, 2) το δουλοκτητικό ή δουλεία, 3) το φεουδαρχικό, 4) το καπιταλιστικό και 5) το σοσιαλιστικό. Ας τα περιγράψουμε  με συντομία  για να διαμορφώσουμε άποψη, ή έστω  να υποψιασθούμε  πως δημιουργήθηκαν οι κοινωνικές τάξεις και πως αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο:

  1. 1. Κοινοκτημοσύνη: Αταξικό σύστημα, στο οποίο  όλα είναι κοινά, δεν υπάρχει ιδιοκτησία, δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις. Πρόκειται για το πρωτόγονο σύστημα που καθιερώθηκε από της εμφανίσεως του ανθρώπου και διήρκησε εκατομ. χρόνια.
  2. 2. Δουλοκτητικό σύστημα ή Δουλεία:

. Είναι η πρώτη ανταγωνιστική ταξική κοινωνία που γεννήθηκε επάνω στα ερείπια του πρωτόγονου κοινοτικού συστήματος, έπειτα από  την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας και την αύξηση της οικονομικής ανισότητας. Δουλοκτήτες η μια τάξη που ήταν οι εκμεταλλευτές, και  δούλοι  η άλλη τάξη που ήταν οι εκμεταλλευόμενοι. Το σύστημα κατά συχνά διαστήματα συνταράσσονταν από σκληρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις των δούλων για την απελευθέρωσή τους ή έστω για καλύτερη μεταχείριση. Ο θρυλικός Σπάρτακος από τη Θράκη, ήταν δούλος ο οποίος πρωτοστάτησε στην επανάσταση στην αρχαία Ρώμη, το 73-71 π.χ.

  1. 3. Φεουδαρχικό σύστημα:Διαδέχθηκε το δουλοκτητικό. Είναι η δεύτερη μορφή των ταξικών κοινωνικών σχηματισμών. Εδώ έχουμε από τη μια τους Φεουδάρχες που είναι οι εκμεταλλευτές και κατέχουν τα μέσα παραγωγής και κυρίως τη γη,  και από την άλλη δούλους, δουλοπάροικους, αγρότες και τελευταία, (την περίοδο που αναπτύσσονταν η αστική τάξη), εργαζόμενους στις πόλεις που όλοι αυτοί αποτελούσαν τους εκμεταλλευόμενους. Ατέλειωτοι αιματηροί αγώνες έγιναν από τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεζόμενους  για την ανατροπή του συστήματος αυτού και για την επικράτηση ενός δίκαιου και ανθρώπινου συστήματος. Αντί αυτού όμως οι αστική τάξη ήταν αυτή που επικράτησε η οποία με τις  αστικές επαναστάσεις στις Κάτω Χώρες τον 16ο  αιώνα, στην Αγγλία τον 17ο αιώνα  και στην Γαλλία τον 18ο αιώνα (1789), και 19ο  αιώνα (1848) έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στη φεουδαρχία και  στερέωσε έτσι- δια πυρός και σιδήρου-  την  κυριαρχία  της, οπότε έχουμε το πέρασμα από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό.
  2. 4. ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ:Νέο σύστημα εκμετάλλευσης των ανθρώπων πιο ραφινάτο από το φεουδαρχικό το οποίο διαδέχθηκε. Το καθεστώς αυτό έχει ζωή περίπου 300 ετών και έχει σαν βάση την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και  την εκμετάλλευση των ημερομίσθιων εργατών, που δεν έχουν μέσα παραγωγής και άλλους πόρους ζωής και που είναι υποχρεωμένοι να πουλάνε συνεχώς την εργασία τους (σωματική ή πνευματική), στους καπιταλιστές.                                                                                                                                                                          . Η κινητήρια δύναμη της καπιταλιστικής παραγωγής και το βασικό χαρακτηριστικό της είναι το κέρδος που προέρχεται από την ιδιοποίηση της υπεραξίας που την δημιουργούν οι εργαζόμενοι.

Οι σκληροί και αιματηροί πολλές φορές αγώνες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων συνεχίζονται και εδώ όχι μόνο για  καλύτερες μέρες και δικαιότερη κατανομή του πλούτου, αλλά  ακόμη και για την ανατροπή του , πράγμα που σε αρκετές χώρες επιτεύχθηκε και έχουμε έτσι, το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Ωστόσο όμως ο καπιταλισμός φτάνοντας στο ανώτερό του στάδιο, τον ιμπεριαλισμό (ιμπερ.) αρχίζει την επεκτατική του πολιτική όπου απροκάλυπτα, με νόμο το δίκαιο του ισχυρού και τη δύναμη του πυρός κατακτά και κυριεύει αλλά και εξαφανίζει χώρες, σπέρνει το τρόμο και τη φρίκη, προκαλεί γενοκτονίες, ισοπεδώνει πόλεις και χωριά με εκατομμύρια (εκατ.) νεκρούς και ανάπηρους, με ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, για να δημιουργήσει έτσι αποικίες, προτεκτοράτα, ημιαποικίες και νεοαποικίες, προκειμένου να πλουτίσει έτσι ακόμη περισσότερο. Ο ιμπερ. είναι χρεωμένος με εκατοντάδες τέτοιους επεκτατικούς πολέμους και με ατέλειωτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.            Πόσο θα αντέξει  ακόμη; Το  πόσο βέβαια εξαρτάται από το βαθμό και την ποιότητα  αντίστασης των ίδιων των λαών.

  1. 5. ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ – ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ:Η επιστημονική διαφορά ανάμεσα στο σοσιαλισμό και το κομουνισμό έγκειται απλά στο ότι η πρώτη λέξη σημαίνει την πρώτη βαθμίδα, το πρώτο στάδιο της νέας κοινωνίας, που προήλθε ύστερα από την κατάργηση του καπιταλισμού, ενώ η δεύτερη λέξη είναι η επόμενη, η ανώτερη βαθμίδα αυτής της κοινωνίας. Τόσο ο σοσιαλισμός όσο και ο κομουνισμόςβασίζονται στη συλλογική, την κοινωνική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής, στην ολοκληρωτική κατάργηση των κοινωνικών τάξεων  και διακρίσεων, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Στο σοσιαλισμό οι άνθρωποι                 αμείβονται ανάλογα με την ποιότητα και ποσότητα της παρεχόμενης εργασίας ενώ στο κομουνισμό ο καθένας προσφέρει ανάλογα με τις ικανότητές του και παίρνει ανάλογα με τις ανάγκες του, ή αλλιώς «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».           Σκοπός της σοσιαλιστικής παραγωγής  δεν είναι το κέρδος αλλά ο άνθρωπος, η ικανοποίηση των πολλαπλών υλικών και εκπολιτιστικών αναγκών του.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου επικράτησε ο σοσιαλισμός και σε αρκετές άλλες ανά τον κόσμο το σύστημα αυτό ανατράπηκε, το ανέτρεψαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες επί εβδομήντα χρόνια ακατάπαυστα το επιδίωκαν, με κάθε μορφής μέσα, ώσπου τελικά το πέτυχαν. Σε κάποιες όμως χώρες ανά τον κόσμο εξακολουθεί να υπάρχει.  Ωστόσο στις ευρωπαϊκές χώρες που κράτησε περίπου 70 χρόνια, η προσφορά του για την ανθρωπότητα ήταν τεράστια και ανεκτίμητη. Τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται η κομουνιστική ιδεολογία (ο κομουνισμός σαν σύστημα δεν εφαρμόστηκε ακόμη, δεν έγινε πουθενά πράξη) και για τα οποία κάνει λόγο η αστική τάξη στο αντικομουνιστικό μνημόνιο αφορούν τις διώξεις κατά των αντιφρονούντων, των εκμεταλλευτών των καταπιεστών, όλων εκείνων, που αντιστέκονταν στην αλλαγή προς το σοσιαλισμό, που ήθελαν να εξακολουθούν να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται.

            Ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός είναι δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικοκοινωνικά συστήματα που το ένα αντιμάχεται το άλλο. Το πρώτο μιλάει για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στοχεύει στην ισότητα, ενώ το δεύτερο κάνει το αντίθετο, δηλαδή εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εργασία για να πλουτίζουν οι λίγοι, οι καπιταλιστές. Το πρώτο αγωνίζεται για την ισότητα, το δεύτερο για την εκμετάλλευση! Στο πρώτο δεν υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αυτά είναι κοινά και ανήκουν  ή στο κράτος ή σε συνεταιρισμούς. Στο δεύτερο τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους ιδιώτες στους καπιταλιστές που αριθμητικά είναι λίγοι. Στο σοσιαλισμό οι πολλοί έχουν επιβληθεί στους λίγους, στους εκμεταλλευτές και τους έχουν παραμερίσει. Στον καπιταλισμό οι λίγοι έχουν επιβληθεί στους πολλούς  και τους εκμεταλλεύονται.

Στο αυριανό  Β΄ Μέρος διαβάστε: Η αντικομουνιστική προπαγάνδα - Καπιταλισμός ή σοσιαλισμός;- Η αποτυχία του υπαρκτού σοσιαλισμού – Τα εγκλήματα του κομουνισμού.

ΤΟ ANTIKOMOΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ – Η ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ- ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ

 Tου Σωκράτη Βασιλάκου

 Β΄ Μέρος

 Η ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ  ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ:  Μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο και μετά τη νέα τάξη πραγμάτων, δηλαδή τη μοιρασιά του κόσμου σε σφαίρες επιρροής, (βλ. συμφωνία της Γιάλτας), η Ελλάδα εκχωρήθηκε στο καπιταλιστικό στρατόπεδο. Αμέσως, από τη ντόπια αστική τάξη σε συνεργασία με τους αγγλοαμερικάνους αποικιοκράτες , εξαπολύθηκε  απηνής διωγμός, κατά της κομουνιστικής ιδεολογίας και των κομουνιστών και φυσικά μια χωρίς προηγούμενο προπαγάνδα κατά του κομουνισμού. Επόμενο ήταν  σε όλους εκείνους (όπως η γενιά του γράφοντα) που έζησαν και  μεγάλωσαν  σε ένα τέτοιο αντικομουνιστικό κλίμα που πολλές φορές άγγιζε τα όρια της υστερίας: Πρώτον, να μη τους δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουν να διαβάσουν και να μελετήσουν περί σοσιαλισμού και κομουνισμού αφού η σκέψη και μόνο περί αυτών διώκονταν και τιμωρούνταν (το ΚΚΕ τότε ήταν εκτός νόμου, όπως είναι ακόμη και σήμερα σε πολλές χώρες του κόσμου), και δεύτερον  να διαποτισθούν με αντικομουνιστικό πνεύμα που άγγιζε και δυστυχώς αγγίζει ακόμη και σήμερα τα όρια του μίσους, χωρίς οι άνθρωποι αυτοί να έχουν γνωρίσει ή να έχουν αισθανθεί ποτέ  τι θα πει κομουνισμός.

            Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τι περιλαμβάνει το κάθε σύστημα:

                                          

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ;

Εάν γνωρίζαμε το σκοπό και το νόημα της ζωής θα μπορούσαμε ευκολότερα να κατανοήσουμε και να επιλέξουμε το σύστημα που ανταποκρίνεται  καλύτερα στις ανθρώπινες ανάγκες. Ο καπιταλισμός έχει μια μεγάλη μια απέραντη βιτρίνα, που ναι μεν μπορεί να τα έχει όλα, αλλά: Πρώτον στα αγαθά της δεν έχουν πρόσβαση  όλοι και δεύτερο και το κυριότερο δεν φέρνουν αυτό που έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος, την ευτυχία. Η συντριπτική πλειοψηφικά των πολιτών πιστεύει ότι  με τα υλικά αγαθά και το χρήμα μπορεί να λύσει τα προβλήματά του και να γίνει ευτυχισμένος. Αγνοεί όμως ή παραγνωρίζει  το γεγονός ότι όλοι εκείνοι που κολυμπάνε μέσα στο χρήμα και στα υλικά αγαθά, κατά κανόνα κολυμπάνε και μέσα στη δυστυχία τους, (πνευματική,  συναισθηματική,  ψυχική). Η ευτυχία δεν πουλιέται, ούτε μετριέται με το χρήμα, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο όλοι οι πλούσιοι θα ήταν ευτυχισμένοι. Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση του κάθε ανθρώπου, και αποκτιέται κυρίως χωρίς υλικά αγαθά! Ο πλούτος δεν φέρνει ευτυχία, απλά δίνει προϋποθέσεις και δυνατότητες για να βελτιώσουμε την ζωή μας στα πλαίσια και στο πνεύμα των αναγκών που μας δημιουργεί το καταναλωτικό σύστημα, το οποίο  ενώ  ικανοποιεί μια ανάγκη ταυτόχρονα  δημιουργεί άλλες δέκα!

            Το καταναλωτικό σύστημα μέσα από την διαφήμιση και την αυτοπροβολή του, σε προτρέπει στην μοναδικότητα, στη διάκριση, στο πως θα ξεχωρίζεις από τους άλλους, στο πως θα είσαι ελκυστικός-ή , ωραίος-α, «για να πέφτουν όλα τα βλέμματα επάνω σου». Το καπιταλιστικό σύστημα προβάλλει τον εξωτερικό μας κόσμο και το εγώ.

            Το σοσιαλιστικό σύστημα προβάλλει το εμείς και όχι το εγώ. Δεν προβάλλει τον εξωτερικό μας κόσμο, τα φτιασιδώματα του και την ξεχωριστώτητα, αλλά τον εσωτερικό μας κόσμο, την ισότητα, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη.

            Στο σοσιαλιστικό σύστημα κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι η συσσώρευση υλικών αγαθών, όπως στο καπιταλισμό,  αλλά η ποιότητα ζωής, δηλαδή μια ομαλή σχέση  του ανθρώπου με τον εαυτό του, με τους συνανθρώπους του και με το φυσικό του περιβάλλον, δηλαδή αυτό ακριβώς που λείπει σήμερα από όλους μας. Ο καταναλωτισμός, που είναι κυρίαρχο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, μας κρατάει στην καθημερινή ένταση, την αγωνία, την ανασφάλεια, το φόβο, προκαλώντας έτσι άγχος, στεναχώρια, μελαγχολία, κατάθλιψη, χαρακτηριστικά που «προοδεύουν» όσο προοδεύει το καταναλωτικό σύστημα. Σε λίγα χρόνια όλοι μας θα έχουμε ανάγκη από την ψυχολογική στήριξη του ειδικού επιστήμονα, του ψυχοθεραπευτή, όπως συμβαίνει σήμερα σε κάποιες «πλούσιες χώρες»…Η κοινωνία μας, αν δεν αλλάξει πορεία, θα καταντήσει δυστυχώς ένα απέραντο φρενοκομείο!!!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ: Το γεγονός ότι απέτυχε ο σοσιαλισμός στην πράξη,  όπου δηλαδή εφαρμόστηκε, αυτό δεν σημαίνει ότι η ιδεολογία του σοσιαλισμού και του κομουνισμού δεν είναι καλή ή έχει πεθάνει. Εάν πέθαινε δεν θα είχε τότε κανένα λόγο  η αστική τάξη να ψηφίζει αντικομουνιστικά μνημόνια και να κάνει ακόμη και σήμερα τόσο μεγάλο  και σε παγκόσμιο επίπεδο αγώνα κατά του κομουνισμού. Η μαρξιστική ιδεολογία, (ο επιστημονικός σοσιαλισμός) περιέχει αλήθειες που αγγίζουν την καρδιά του προλετάριου, του  κάθε μη προνομιούχου, όταν τις γνωρίσει, όταν τις μελετήσει. Και είναι τόσο δυνατές και αδιάψευστες που κάνει  τους κεφαλαιοκράτες να τρομάζουν,  γιαυτό ψηφίζουν  τα αντικομουνιστικά μνημόνια…

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ «ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΥ:  Γράφει ο καθηγητής κ.  Α. Ηρακλείδης: «…Η επαναστατική βία σε ορισμένες ιστορικές στιγμές δεν αποτελεί έγκλημα, ας σκεφτούμε τη Γαλλική Επανάσταση… την Ελληνική Επανάσταση…»

Και ο Παναγιώτης Μεντρέκας συνεχίζει: « Έτσι, λοιπόν, μόνο η βία της προλεταριακής επανάστασης είναι εγκληματική! Των πολλών κατά των λίγων, των υπό εκμετάλλευση κατά των εκμεταλλευτών!

             Η σοβιετική εξουσία δε θα έπρεπε να πάρει κανένα μέτρο κατά πρώην στελεχών που τις παραμονές της ιμπεριαλιστικής – φασιστικής επίθεσης συνομιλούσαν μυστικά με τον εχθρό! Είναι ιδεολογικές οι διώξεις του 1937 αυτών που διαφωνούσαν από το 1925 και οι θέσεις τους είχαν επανειλημμένα καταψηφιστεί! Ενώ μετά την αντιφασιστική νίκη οι συνεργάτες και συμμετέχοντες στα τρομακτικά εγκλήματα του ναζισμού δεν έπρεπε να υποστούν καμιά τιμωρία!

            Κατά συνέπεια, εγκλιμάτισε και το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, που άσκησε βία κατά των Γερμανών και των συνεργατών τους! Που αντιστάθηκε ένοπλα στην ένοπλη επιχείρηση εξόντωσης του ΕΑΜικού κινήματος από του Άγγλους, τους Αμερικανούς και την πλουτοκρατία.

            Κατά συνέπεια, εγκληματική σήμερα είναι η αντίσταση του Κουβανικού λαού στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όχι ο ιμπεριαλισμός! Είναι εγκληματίας ο Φιντέλ Κάστρο, που έχει στη φυλακή 35 αντιφρονούντες μισθοφόρους – εγκληματίες και οφείλει, λένε, να τους αφήσει ελεύθερους να συνεχίζουν να βάζουν βόμβες, να δολοφονούν κομμουνιστές!. Εγκληματίας είναι και ο Τσάβες στη Βενεζουέλα, που θέλει να κοινωνικοποιήσει τα διυλιστήρια πετρελαίου. Εγκληματίες είναι και οι Ιρακινοί που αντιστέκονται και όχι τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα κατοχής! Και λοιπά».

Και ο Παναγιώτης Μεντρέκας καταλήγει : «Οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουν το σοσιαλισμό. Αυτό είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των λαών. Όχι αυτών που τον πολέμησαν με όλα τα μέσα. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για διδάγματα από λάθη και παραλείψεις που έγιναν σε ένα δρόμο πρωτόγνωρο για την ανθρωπότητα. Αυτοί έχουν κάθε συμφέρον να λασπώσουν το σοσιαλισμό για να αποτρέψουν τον ερχομό του και πάλι. Αυτός είναι ο φόβος τους…»

Αύριο στο Γ΄ και τελευταίο μέρος: Τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών δυνάμεων.

ΤΟ ANTIKOMOΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ – Η ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ- ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ

 Του Σωκράτη Βασιλάκου

  Γ΄ Μέρος (τελευταίο)

Και αν ωστόσο, η αστική τάξη επιμένει στο να κάνει σημαία της τα «εγκλήματα» που διέπραξαν  τα «κομουνιστικά καθεστώτα» , τότε θα θέλαμε να μας πουν οι ίδιοι και να συγκρίνουν τα δικά τους εγκλήματα με αυτά των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Όμως η υποκρισία                            της  αστικής τάξης δεν έχει όρια:

«Ξεχνώντας» ότι με την ταξική βία κατάφερε και η ίδια να αποτινάξει το φεουδαρχικό απολυταρχικό παρελθόν και να κινήσει μπροστά τους τροχούς της ιστορίας, φρόντισε εκ των υστέρων – και καθήμενη πλέον στο θρόνο του κυρίαρχου εκμεταλλευτή – να την ταυτίσει με την τρομοκρατία και το έγκλημα. Έτσι, η ταξική βία που στρέφεται εναντίον της , «απονομιμοποιείται» και καταδικάζεται. Αλλά μιας και ένα από τα ζητούμενα είναι η ιστορική μνήμη, ας κάνουμε μια αναδρομή στα έργα και ημέρες του «κατήγορου» καπιταλισμού:

  1. 1. Με τηνβιομηχανική επανάστασηεξανάγκασαν με  τη βία τον πληθυσμό να στραφεί από την αγροτική στη βιομηχανική παραγωγή προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους σε εργατικά χέρια στην αναπτυσσόμενη με γοργούς ρυθμούς τότε βιομηχανία: Ώρες εργασίας από 12 μέχρι 16!,  ηλικία εργασίας ακόμη και κάτω των 12 ετών!, μεροκάματα πείνας, συνθήκες εργασίες άθλιες. Αυτά δεν είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Γιαυτά τους τα εγκλήματα ποιος θα τους δικάσει;
  2. 2.Αποικιοκρατία: Η επιθετική υπεράσπιση των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού (ιμπερ.) ανά τον κόσμο μέσο της βίαιης κατάληψης και άγριας εκμετάλλευσης νέων εδαφών και λαών, έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1914, όπου πάνω από τα 4/5 της υφηλίου βρισκόταν υπό τον έλεγχο οκτώ μόλις ιμπερ. χωρών. Πολλές από αυτές τις αποικίες διατηρήθηκαν μέχρι και τις μέρες μας (δεκαετίες 1950-1960), όταν τα μεγάλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αναπτύχθηκαν στις υπό ιμπεριαλιστικό ζυγό χώρες – με την ηθική και υλική συμπαράσταση της Σοβιετικής Ένωσης – πέτυχαν την ανεξαρτησία τους. Ανάμεσα στα επιτεύγματα της αποικιοκρατίας συγκαταλέγονται και τα εξής:

Αμέτρητες πολεμικές επιχειρήσεις οργανωμένων στρατών ντόπιων λαών, οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες και κατέληγαν σε σφαγές. Οι περιοχές της Δυτικής Αφρικής κυριολεκτικά ερήμωσαν μετά από τρεις αιώνες αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και από το εμπόριο των δούλων. Σε 10-15 εκατομμύρια υπολογίζονται οι δούλοι που μεταφέρθηκαν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού μέχρι και την τυπική κατάργηση της δουλείας το 1860. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές κατά τη διάρκεια του διάπλου ή της μεταφοράς από τον τόπο σύλληψης τους στα παράκτια διαμετακομιστικά κέντρα αγγίζει τα 20 εκατομμύρια.  Γιαυτά τους τα εγκλήματα ποιος θα τους δικάσει;

Πρώτος και δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος: Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οδήγησαν στους δυο αυτούς πολέμους που στοίχησαν την ζωή στο πρώτο:18,3 εκατ. και στο δεύτερο 50 εκατ. αθώων πολιτών. Οι τραυματίες και στους δύο πολέμους θα ξεπερνάνε τα 80 εκατ. Δεν μιλάμε για τις υλικές καταστροφές που είναι ανυπολόγιστες… Γιαυτά τους τα εγκλήματα ποιος θα τους δικάσει;

Η εγκληματική όμως ιμπεριαλιστική δράση συνεχίζεται και μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το 1995 ο Γεν. Γραμμ. του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι περιέγραψε το μεταπολεμικό διεθνές σύστημα ως μια «κουλτούρα του θανάτου».

Από το 1945 και έπειτα σημειώθηκαν πάνω από 130 πολεμικές συρράξεις, όπου 23 εκατ. άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως εμπόλεμοι ενώ τουλάχιστον άλλοι 40 εκατ. από τις συνέπειες των πολέμων. Ιδού μερικά από τα «ολοκαυτώματα» του ιμπεριαλισμού  κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα:

Ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι με 200 χιλ. νεκρούς, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι γνώρισαν αργότερα φρικτό θάνατο από τις συνέπειες της ραδιενέργειας.

Πρώτος μεγάλος σταθμός στην πορεία του ιμπερ. για την εδραίωση της μεταπολεμικής του κυριαρχίας ήταν ο πόλεμος της Κορέας (1950-1953). Η χώρα μετατράπηκε σε συντρίμμια ενώ πάνω από 4,5 εκατομ. άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Μετά το πόλεμο των Γάλλων ιμπερ. στην Ινδοκίνα (1946-1955)  ο οποίος άφησε πίσω του 1,2 εκατ. νεκρούς, ήρθε  να προστεθεί και η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ (1956-1975)  με πάνω από 3 εκατ. νεκρούς. Σε αυτό το πόλεμο το μέγεθος της βαρβαρότητας της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας δεν το χωράει ανθρώπινος νους.

Η μεταπολεμική αποικιοκρατική καταστολή δεν περιορίστηκε μόνο στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Από τη Μαδαγασκάρη έως την Αλγερία, το Μαρόκο και την Τυνησία, σε ολόκληρη σχεδόν την Αφρική,  πάνω από μισό εκατ. άνθρωποι πέθαναν στο μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την ανεξαρτησία.

Στη Λατινική Αμερική ο αμερικάνικος ιμπερ. .επενέβη επανειλημμένα, προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντά του, απομακρύνοντας με τη βία εκλεγμένες κυβερνήσεις , στηρίζοντας (άμεσα ή έμμεσα) στυγνές δικτατορίες. Για να αναφέρουμε μόνο μερικά παραδείγματα:  Γουατεμάλα, Βραζιλία, Άγιος Δομίνικος, Μεξικό, Χιλή, Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ.

Και ο κατάλογος συνεχίζεται με πιο πρόσφατες «ειρηνικές» επεμβάσεις σε  χώρες όπως:  Καμπότζη, Λίβανο, Παλαιστίνη,  Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κόσσοβο, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ και να μη ξεχνάμε την αμερικανοκίνητη χούντα στην χώρα μας του 1967.  Ατελείωτος ο κατάλογος. … Γιαυτά τους τα εγκλήματα ποιος θα τους δικάσει;

Το αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστικό μνημόνιο πότε θα συνταχθεί και πότε θα υποβληθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης;

            Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ: Σήμερα, ύστερα από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η αστική τάξη θεωρεί ως  ιστορική ευκαιρία για: α) Να πραγματοποιήσει μια νέα επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματα του λαού, για να πάρει πίσω όσα κάτω από την πίεση και την διαρκή πάλη των λαϊκών μαζών αναγκάστηκε να δώσει τον περασμένο αιώνα,  και β) να κάνει μια νέα πλύση εγκεφάλου στους λαούς, μια πλύση που θα ξεκινάει από ιδέες και αντιλήψεις που αντιμάχονται την ιδεολογία και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

 ΠΟΙΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Το  κατάπτυστο αυτό μνημόνιο που αποτελεί ύβρη στην ανθρώπινη νόηση και στη σύγχρονη ιστορία, καταδικάστηκε από όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας μας και  από τη συντριπτική πλειοψηφία όχι μόνο των  ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και από κάθε απλό και δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Και το γεγονός αυτό καταγράφεται στα θετικά της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου μας. Έτσι για την ιστορία θα αναφέρουμε κάποιους που πρώτοι  έσπευσαν με δηλώσεις τους να καταδικάσουν δημόσια το μνημόνιο αυτό: Ευάγγελος Μεϊμαράκης, γραμματέας τότε της Κ.Ε. της Ν.Δ. και Υπουργός Άμυνας σήμερα, Θεμ.Ξανθόπουλος Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι επισήμαναν ότι: «το σχέδιο επιχειρεί την απαράδεκτη εξίσωση κομμουνισμού και ναζισμού και μετατρέπει την αναγκαία καταδίκη όλων των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από όπου κι αν προέρχονται ή έχουν προέλθει στο παρελθόν, σε ένα άκριτο αντικομμουνιστικό μανιφέστο».. Φώφη Γεννηματά Υπερνομάρχης Αθηνών, Θεόδωρος Πάγκαλος βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Μίκης Θεοδωράκης μουσικοσυνθέτης, Δημήτρης Παξινός πρόεδρος δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, Κώστας Σκανδαλίδης βουλευτής ΠΑΣΟΚ,  Γεώργιος-Αλέξ. Μαγκάκης πρ.Υπουργός,  Απόστ. Κράτσας πρ. Υπουργός, Ευάγ. Μαχαίρας πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ,  Γιώργος Κατρούγκαλος επ. καθηγητής Παν. Θράκης, Γιάννης Πανούσης καθηγητής Παν. Αθηνών, Χρήστος Παπουτσής βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Μητροπάνος, τραγουδιστής, Διονύσης Τσακνής συνθέτης – τραγουδιστής, Κώστας Καζάκος ηθοποιός, Θωδορής Πελεγρίνης καθηγητής παν. Αθηνών, Γιάννης Σγούρος Νομάρχης Αθηνών, Λουκάς Κατσαρός Νομάρχης Λάρισας, ΚΕΔΚΕ, η Πρυτανεία της Συγκλήτου του Παντείου Πανεπιστημίου. 44 μέλη του διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, οχτώ καθηγητές του Πανεπιστημίου Πατρών δεκαπέντε στελέχη της ακαδημαϊκής κοινότητας του Πανεπ. Αιγαίου, Η σύγκλητος του Αριστοτέλειου Πανεπ. Θεσ/νίκης,  η ΦΕΑΠΘ (Φοιτητική Ένωση του ΑΠΘ),

 η Ένωση Μεταπτυχιακών κι Υποψήφιων Διδακτόρων των ΑΠΘ.

Ατελείωτος είναι ο κατάλογος από λιγότερο επώνυμους πολίτες που δημόσια καταδίκασαν το αντικομουνιστικό μνημόνιο.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

-               Φιλοσοφικό λεξικό των Ρόζενταλ και Γιούντιν.

-               Παγκόσμια Ιστορία πολιτισμού Will Durant

-               Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Δημοσιεύθηκε στο τύπο της Καρδίτσας  στις 21-3-06

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ  ΣΧΟΛΙΑ

 ΓΙΑ ΤΟ  ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Του Σωκράτη Βασιλάκου

            Στις 1,2 και 3 του Μάρτη δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο ένα άρθρο μου σε τρεις συνέχειες με τίτλο «ΤΟ ANTIKOMOΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ –Η ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ- ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ»

Στο φύλλο του Σαββάτου 18-3-06 ο κ. Βασ. Τάκης (θα προσπαθήσω να βρω το άρθρο του κ. Τάκη και θα το καταχωρήσω πριν από αυτό το σχόλιό μου, ώστε να έχει πλήρη εικόνα ο αναγνώστης), σχολιάζοντας τα όσα έγραψα,  έκανε κάποιες παρατηρήσεις τις οποίες με τη σειρά μου σχολιάζω:

1.Η μεγάλη  καθυστέρηση (πέρασαν δύο εβδομάδες) στο να εμφανιστείτε με τα σχόλιά σας κ. Τάκη πως δικαιολογείται; Μήπως  στο διάστημα αυτό αναζητούσατε το κ. Λίντμπλαντ, το Σουηδό  συντάκτη του αντικομουνιστικού μνημονίου, για να σας δώσει  κατευθύνσεις;

  1. 2. Από το περιεχόμενο της απάντησή σας διαφαίνεται καιτο ιδεολογικό σας προφίλ. Ότι και να πει κάποιος σε σας και στους ομοϊδεάτες σας  περί κομουνισμού και σοσιαλισμού είναι δύσκολο  να μεταβάλλει  τα πιστεύω σας. Και βέβαια δεν έχω τέτοιες προθέσεις. Δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει ό,τι νομίζει.  Ωστόσο φαίνεται να μην κατανοήσατε  ότι άλλο η ιδεολογία του κομουνισμού και  του σοσιαλισμού και άλλο  η εφαρμογή και τα όποια αποτελέσματα σε όσες χώρες εφαρμόστηκε. Και εάν ακόμη υποθετικά δεχθούμε, τα όσα εσείς υποστηρίζετε, ότι δηλαδή ο σοσιαλισμός απέτυχε κατά την εφαρμογή του, αυτό δεν σημαίνει ότι  ο κομουνισμός  σαν ιδεολογία πέθανε. Εάν συνέβαινε αυτό τότε και εσείς και τόσοι άλλοι ομοϊδεάτες σας δεν θα ασχολούνταν σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο  επίπεδο και μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης και μέσω τόσων άλλων διεθνών οργανισμών, με ένα πεθαμένο, με ένα πτώμα. Ο κομουνισμός λοιπόν δεν πέθανε και δεν πρόκειται να  πεθάνει ποτέ γιατί μιλάει για πανανθρώπινες αξίες,  μιλάει για  ισότητα, για κατάργηση των διακρίσεων και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για ειρήνη και συναδέλφωση των λαών και όχι για πολέμους, μιλάει για δικαιοσύνη, για  ελευθερία. Εσείς κ. Τάκη δεν πιστεύεται σε αυτά τα ιδανικά και σε αυτές τις αξίες; Εάν ναι ποιον τρόπο και ποια μέσα προτείνετε να χρησιμοποιήσουμε για να φτάσουμε εκεί;  Είναι δυνατόν να σας εκφράζει το σημερινό σύστημα της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, της ανισότητας της ανεργίας, της αδικίας,  των πολέμων; Σας ικανοποιεί η  σημερινή πραγματικότητα που λέει ότι  το 5% του πληθυσμού  έχει το 70% του πλούτου και το 95% έχει το 30% του πλούτου και υποφέρει; (Τα νούμερα είναι κατά προσέγγιση).  Σας ικανοποιεί το γεγονός ότι η πλουτοκρατία αυξάνει τα ετήσια κέρδη της μέχρι και 100% και σε μας τους μισθοσυντήρητους να δίνουν αύξηση 2,5 μέχρι 3,5%  που είναι μικρότερη  και από τον πληθωρισμό;

Ας έρθω όμως και πάλι  κοντά σας και ας δεχθώ πάλι υποθετικά ότι  ο σοσιαλισμός στα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ευρώπης απέτυχε.  Και τότε τι κάνουμε; Εγκαταλείπουμε τη προσπάθεια επειδή κάποιοι απέτυχαν; Μήπως θα πρέπει όλοι μαζί να αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο; Μήπως κάποιοι άλλοι μπορέσουν να κάνουν πράξη το πανανθρώπινο όραμα της ισότητας και της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της ελευθερίας, της φιλίας και της αδελφοσύνης των λαών; Επειδή κάποιοι απέτυχαν αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για επιτυχία; Ο χριστιανισμός κ. Τάκη που  ίσως εσείς και τόσοι άλλοι πιστεύουμε για ποιο πράγμα μιλάει; Δεν μιλάει ακριβώς για τα ίδια πράγματα για τις ίδιες αξίες όπως και ο κομουνισμός; Και γιατί όλα τα καπιταλιστικά κράτη ενώ έχουν σημαία τους μια θρησκεία που μιλάει για αγάπη, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ειρήνη, ελευθερία, δεν εφαρμόζουν τίποτα από όλα αυτά; Και γιατί οι ηγέτες των θρησκειών σήμερα ενώ βλέπουν την τεράστια καταπίεση, και εκμετάλλευση των λαών , τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις ωμές πολεμικές επεμβάσεις σε ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, τις σφαγές και τις καταστροφές, γιατί δεν κάνουν τίποτα από αυτά που οφείλουν να κάνουν; Και δεν φτάνει που δεν κάνουν τίποτα υπέρ των καταπιεσμένων των φτωχών και των αδυνάτων , απεναντίας στηρίζουν την  προαναφερόμενη  πολιτική της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, συμπορεύονται χέρι – χέρι. Αυτή η κατάσταση σας εκφράζει κ. Τάκη; Οι ταγοί της εκκλησίας και ολόκληρο το οικοδόμημά της σήμερα έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία του Χριστού ; Έτσι όσο η αστική τάξη αποδέχθηκε και έκανε πράξη το χριστιανισμό, άλλο τόσο ενδιαφέρετε για τη θεωρία του μαρξισμού και του κομουνισμού.

  1. 3.Εκατομμύρια χρόνια ζει ο άνθρωπος σε τούτο το πλανήτη και η ιστορία αναφέρει πολέμους, καταστροφές, καταπίεση και εκμετάλλευση των λίγων πάνω στους πολλούς,  φτώχεια και μιζέρια  για τους πολλούς, χλιδή και ατέλειωτο πλούτο για τους λίγους. Θα πρέπει να περιμένουμε πολλά εκατομμύρια χρόνια ακόμη για να αλλάξει αυτός ο συσχετισμός αυτό το κοινωνικοπολιτικό σύστημα; Πότε κατά την άποψή σας και με ποιο τρόπο θα φτάσουμε κάποτε στην ισότητα και στη δικαιοσύνη; Μήπως την καταπίεση και την φτώχεια δεν την δεχτήκατε στο πετσί σας ή μήπως δεν  την αντιλαμβάνεστε και αν ακόμη την δέχεστε; Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να ανήκετε στην οικονομική ολιγαρχία, οπότε έχετε κάθε λόγο να υποστηρίζετε το καπιταλιστικό σύστημα.
  2. 4. Ποια ιστορία διαβάσατε κ. Τάκηπου λέει ότι ο σοσιαλισμός απέτυχε και μάλιστα παταγωδώς  εκεί που εφαρμόστηκε; Σίγουρα διαβάσατε την ιστορία των  πνευματικών εκφραστών της άρχουσας τάξης, των πολέμιων του κομουνισμού και του σοσιαλισμού, όλων αυτών που για χρόνια μας πότισαν με αντικομουνιστική προπαγάνδα και  υστερία, η οποία όπως βλέπουμε συνεχίζεται και στις μέρες μας. Εβδομήντα χρόνια υπαρκτός σοσιαλισμός, στις χώρες της ανατ. Ευρώπης και η αντικομουνιστική προπαγάνδα   δεν μπόρεσε να βρει ούτε ένα καλό που να έγινε στα 70 αυτά χρόνια. Το ότι ο σοσιαλισμός εκεί αντιμετώπισε ισότιμα και για ΟΛΟΥΣ την ανεργία, το πρόβλημα της στέγης, ότι παρείχε υψηλής στάθμης  ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, ότι παρείχε ίσες ευκαιρίες για όλους στην παιδεία και στη μόρφωση, σχεδόν εξαφάνισε τον αναλφαβητισμό,  το ότι παρείχε συντάξεις και εξασφάλισε τα γηρατειά και τόσα άλλα αυτά πόσες φορές μας τα είπαν; Ουδέποτε. Από πού αντλούσαμε  πληροφόρηση όλα αυτά τα  χρόνια για το τι γίνεται στην ανατ. Ευρώπη και με ποιο τρόπο διαμορφώνονταν οι πολιτικές και ιδεολογικές μας συνειδήσεις; Διαβάσατε κάποια φορά ιστορία κ. Τάκη γραμμένη και από ιστορικούς που πιστεύουν στο μαρξισμό και στο κομουνισμό;  Εκείνοι λένε τελείως αντίθετα πράγματα. Πως λοιπόν σήμερα ο πολύς κόσμος να ενστερνιστεί ή έστω να συμπαθήσει το κομουνισμό  και να  μιλήσει  θετικά γιαυτόν όταν καθημερινά του κάνουν αντικομουνιστική πλύση εγκεφάλου;  Ακόμη και σήμερα αρκετοί το σκέφτονται  να πάρουν θέση υπέρ του μαρξισμού  φοβούμενοι  μήπως χαρακτηριστούν κομουνιστές. Κατά τα άλλα το φρόνημα είναι ελεύθερο λέει η  αστική τάξη. Συμφωνώ ότι είναι ελεύθερο, όσο όμως αυτό ταυτίζεται με τα συμφέροντά της, σε αντίθετη περίπτωση διώκεται.
  3. 5.Καταδικάζω κάθε  έγκλημα από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Δεν έχουμε δικαίωμα να βασανίζουμε συνανθρώπους μας ή να αφαιρούμε ζωές.  Όμως :

α)    Υπάρχουν δολοφονίες του κοινού ποινικού δικαίου που  άλλες δικάζονται με τη ποινή του θανάτου ή ισόβια ( έγκλημα ιδιαζόντως  απεχθές) και άλλες με κάθειρξη ολίγων ετών. Πρόσφατα δε, διαβάσαμε στο τύπο ότι δικαστήριο ΑΘΩΩΣΕ !  το δολοφόνο διότι το θύμα καταπίεζε αφόρητα και επί σειρά ετών το θύτη!

            Έτσι υπάρχει μια ποιοτική διαφορά ως προς τα αίτια  και τους σκοπούς της βίας, αυτό έγραφα στο άρθρο μου. Άλλο πράγμα να ασκούν βία οι πολλοί ενάντια στους λίγους οι οποίοι λίγοι επιμένουν να εκμεταλλεύονται τους πολλούς  και άλλο πράγμα να ασκούν βία οι λίγοι στους πολλούς επειδή οι πολλοί αντιστέκονται στην εκμετάλλευση και τη καταπίεση  των λίγων και δεν υποκύπτουν.

β) Όταν  κάποιος κάνει κριτική θα πρέπει πρώτα να κάνει την αυτοκριτική του. Ποια και πόσα εγκλήματα έκανε η αστική τάξη σε βάρος των λαών; Αυτά γιατί δε  μας τα είπαν; Και συγκρίνονται αυτά με εκείνα του κομουνισμού σε ποιότητα,  και σε ποσότητα; Ξαναδιαβάστε τα  στο άρθρο μου κ. Τάκη.

  1. 6. Βέβαια το πόσο θα αποδεχθεί κάποιος και θα πιστέψει στο μαρξισμό και στο κομουνισμό εξαρτάταικαι από το από ποια οπτική γωνία βλέπει τη ζωή, τι θέλει από αυτή, πως εννοεί τη ποιότητα ζωής, εάν και πόσο θεωρεί ότι τα υλικά αγαθά είναι μέσον ή σκοπός της ζωής και πόσο αυτά η μόνο αυτά μπορούν να φέρουν ψυχική, πνευματική και σωματική ισορροπία . Εξαρτάται ακόμη από το πόσο ο ίδιος αποδέχεται συνειδητά να είναι στη θέση του φτωχού και του καταπιεσμένου ή ακόμη από το πόσο αποδέχεται το τεράστιο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
  2. 7. Όλα τα πολιτικά κόμματα και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας, καταδίκασε το αντικομουνιστικό μνημόνιο, εσείς κ. Τάκη τι κάνατε; Από τα γραφόμενά σας φαίνεται ότι συμπλέετε  με το κ.  Λίντμπλαντ, συγχωρήστε με αν κάνω λάθος στις εκτιμήσεις μου.

Αναζήτηση

Μετάφραση

enfrdeitptrues

Φωτογραφίες

1_1.jpg

Χρήσιμοι Ιστότοποι

Συνδεδεμένοι Χρήστες

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 186 επισκέπτες και κανένα μέλος

Σύνδεση

?>